آیا می توان بیماری تروفوبلاستیک بارداری را در اوایلِ آن تشخیص داد؟
بیشتر موارد بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD) در اویلِ بیماری، و طی مراقبت های پیش از تولد تشخیص داده می شوند. معمولاً، یک زن علائم و نشانه های خاصی مانند خونریزی واژینال دارد که نشان می دهد شاید چیزی اشتباه باشد. (این علائم در بخش "علائم و نشانه های بیماری تروفوبلاستیک بارداری" مورد بررسی قرار گرفته است). این مشکلات موجب می شود تا دکتر به دنبال دلیل مشکل باشد.
اغلب، مول ها یا تومورها موجب تورم در رحم می شوند که یک حاملگی طبیعی به نظر می رسد. اما یک دکتر معمولاً می تواند با معاینه ی اولترا سوند یا سونوگرافی معمولی بگوید که این حاملگی طبیعی نیست. آزمایش خون برای HCG (گنادو تروپین کوریونیک یا جفتی انسان) نیز می تواند نشان دهد چیزی غیر طبیعی است. این ماده به طور طبیعی در خون زنان باردار بالاست، اما ممکن است در GTD خیلی بالا باشد.
خوشبختانه، حتی اگر GTD زود تشخیص داده نشود، یک فرم سرطانی بسیار قابل درمان است (و معمولاً علاج می شود).
به دلیل آنکه زنان مبتلا به حاملگی مولار در معرض خطر بیشتری هستند، دکترها باید هنگام چک و بررسی حاملگی های آینده ی آنها با آزمایش HCG و سونوگرافی ترانس واژینال و یا لگن دقت ویژه ای داشته باشند.
(رجوع کنید به بخش "چگونه بیماری تروفوبلاستیک بارداری تشخیص داده می شود؟").
علائم و نشانه های بیماری تروفوبلاستیک بارداری
مهم است که علائم غیر طبیعی در دوران بارداری را به دکتر خود بگویید. دکتر شما ممکن است بر اساس یک الگوی تیپیکال (نمونه ای) از علائم و نشانه ها به وجود بیماری تروفوبلاستیک بارداری مشکوک شود.
مولهای hydatidiform کامل (بارداری های مولار)
در حال حاضر، بیشتر این علائم و نشانه ها (به جز خونریزی)، نسبت به گذشته کمتر دیده می شوند، زیرا در اواخر دوره ی بیماری رخ می دهند. هم اکنون، بیشتر زنان مبتلا به GTD زود تشخیص داده می شوند، که به دلیل استفاده از آزمایش خون و سونوگرافی در اوبل بارداری است.
خونریزی واژینال: تقریباً همه ی زنان مبتلا به مولهای hydatidiform کامل، در طی بارداری خونریزی واژینال غیر عادی دارند. این حالت در مولهای جزئی اغلب کمتر است. خونریزی معمولاً در طی اولین دوره ی سه ماهه (13 هفته) بارداری شروع می شود. زنان مبتلا به GTD اغلب لخته های خون یا ترشحات قهوه ای آبکی از واژن دارند. گاهی اوقات، قطعاتی از مول شبیه یک خوشه انگور از رحم جدا شده و از طریق واژن تخلیه می شوند. این خونریزی اغلب منجر به این می شود که دکتر سونوگرافی را تجویز کند، که منجر به شناخت بارداری مولار می شود.
آنمی (کم خونی): در موارد خونریزی جدی یا طولانی، بدن یک قادر به جایگزینی سلول های قرمز خون به همان سرعتی که آنها را از دست می دهد، نیست. این امر می تواند منتهی به آنمی (تعداد کم سلولهای قرمز خون) شود. نشانه های آن می تواند خستگی و تنگی نفس، به ویژه در فعالیت های بدنی باشد.
تورم شکم: در حاملگی مولار کامل، رحم و شکم سریع تر از یک حاملگی نرمال بزرگتر شوند. بزرگی غیر طبیعی شکم در حدود 1 زن از 4 زن با مولهای کامل رخ می دهد، اما به ندرت در زنان مبتلا به مولهای جزئی روی می دهد. که ممکن است در اویل بارداری دیده نشود و اغلب در سه ماهه دوم موجود باشد.
کیست های تخمدان: HCG (گنادوتروپین جفتی انسان) هورمونی که توسط تومور ساخته می شود (پایین را ببینید)، ممکن است موجب تشکیل کیست های پر از مایعات در تخمدان ها شوند. آنها فقط در سطوح بسیار بالای HCG رخ می دهند. با اینکه می تواندد خیلی بزرگ شوند، آنها معمولاً در حدود 8 هفته پس از حذف حاملگی مولار، به خودی خود از بین می روند. گاهی اوقات می توانند در رگهای خونی پیچ بخورند (پیچ خوردگی). که منجر به درد شدیدی می شوند و درمان آن با جراحی است تا کیست را بردارند یا روشی برای تخلیه ی مایع داخل کیست است.
استفراغ: بسیاری از زنان در طی دوره ی بارداری معمولی تهوع و استفراغ دارند. هر چند هنگامِ GTD ممکن است استفراغ مکررتر و شدیدتر از حالت طبیعی باشد.
پره اکلامپسی: پره اکلامپسی (مسمومیت حاملگی) می تواند به عنوان عارضه ی ضه یک حاملگی طبیعی (معمولا در سه ماهه سوم) رخ دهد. هنگامی که در اوایل دوران بارداری (مانند طول سه ماهه اول یا اوایل سه ماهگی دوم) رخ دهد، می توان آن را نشانه ای از یک حاملگی مولار کامل دانست. پره اکلامپسی ممکن است مشکلاتی از قبیل فشار خون بالا، سردرد، رفلکس های بیش از حد، تورم در دست و پا، و نشت بیش از حد پروتئین به داخل ادرار شود. بر تعداد کمی از زنان با مول کامل تاثیر می گذارد، اما در زنان با مول ناقص نادر است.
پرکاری تیروئید: پرکاری تیروئید (داشتن غدد تیروئید پر کار) در برخی از زنان با مول کامل رخ می دهد. تنها در زنان با سطوح خونی HCG بسیار بالا اتفاق می افتد. علائم پرکاری تیروئید می تواند ضربان قلب سریع، پوست گرم، عرق کردن، مشکلاتی در تحمل حرارت و گرما، رعشه ی خفیف و (لرزش) باشد. این مورد در کمتر از 10 درصد از زنان با حاملگی مولار کامل رخ می دهد.
مول های hydatidiform جزئی
علائم و نشانه های مول hydatidiform جزئی شبیه به مول کامل هستند، اما اغلب شدت آنها کمتر است. این شامل:
- خونریزی واژینال
- تعداد پایین سلول های قرمز خون (آنمی)
- تورم شکم
- کیست های تخمدان
- پره اکلامپسی (بارداری سمی)
برخی از علائم مانند تهوع و استفراغ مکرر و یا غده تیروئید بیش از حد فعال، که مول کامل دیده می شوند، به ندرت، اگر نگوییم هرگز، در مول جزئی رخ می دهند. مولهای جزئی اغلب زمانی تشخیص داده می شوند که یک زن تصور سقط جنین داشته باشد. بارداری مولار زمانی تشخیص داده می شود که رحم با اتساع ساکشن (کشش) و کورتاژ (D & C) اسکراپ یا تراشیده شود و حاصلِ حاملگی در زیر میکروسکوپ دیده شود.
مول مهاجم و کوریوکارسینوما
اشکال تهاجمی تر بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD) گاهی اوقات پس از حذف یک مول کامل رشد و توسعه می یابند. آنها معمولا بعد از یک مول ناقص کمتر رخ می دهند. کوریوکارسینوما همچنین ممکن است پس از یک حاملگی طبیعی، حاملگی خارج رحمی (که در آن جنین خارج از رحم رشد می کند ، مثلاً در داخل لوله فالوپ)، و یا سقط جنین رشد کند. علائم می تواند شامل:
خونریزی: شایعترین علامت خونریزی واژینال است. به ندرت، تومور در دیواره رحم رشد می کند، که می تواند باعث خونریزی به درونِ حفره شکم و درد شدید شکم شود.
عفونت: در تومورهای بزرگتر، برخی از سلولهای تومور ممکن است بمیرند، منطقه ای ایجاد می شود که در آن باکتری ها می توانند رشد می کنند. عفونت ممکن است ایجاد شود، که می تواند موجب ترشحات واژن، گرفتگی عضلات لگن و تب شود.
تورم شکم: مانند مول های hydatidiform ، اشکال تهاجمی تر از GTD نیز می توانند رحم را بزرگ کنند، و تورم شکم ایجاد شود. HCG که هورمونی که توسط تومور ساخته می شود، (نگاه کنید به "آزمایش خون و ادرار" در بخش "بیماری تروفوبلاستیک بارداری چگونه تشخیص داده می شود؟")، ممکن است منجر به تشکیل کیست های پر از مایع در تخمدان شود (به نام کیست های تکا لوتئین theca lutein cysts) ، که ممکن است بزرگ شده و موجب تورم شکم شوند.
علائم ریه: ریه یک محل مشترک برای گسترش دورِ GTD است. گسترش به ریه ها ممکن است باعث سرفه ی خونی، سرفه خشک، درد قفسه سینه یا مشکل در تنفس شود.
توده واژن: این تومورها گاهی اوقات می تواند به مهبل (واژن) گسترش یابند، که می تواند منجر به خونریزی واژینال و یا ترشحات چرک مانند شوند. دکتر نیز ممکن است در طول یک معاینه لگنی متوجه ی رشد سرطانی در مهبل (واژن) شود.
سایر علائم گسترشِ دور: علائم به محل گسترشِ GTD بستگی دارد. اگر GTD است به مغز گسترش یافته باشد، نشانه ها می تواند شامل سردرد، استفراغ، سرگیجه، تشنج، یا فلج یک طرف بدن باشد. گسترش به کبد می تواند منجر به درد شکم و زردی پوست یا چشم (یرقان) شود.
گاهی اوقات، کوریوکارسینوما علایمی ایجاد نمی کند، اما زمانی که تست حاملگی مثبت باشد اما هیچ جنین در سونوگرافی دیده نشود، به آن مشکوک می شوند.
تومورهای تروفوبلاستیک محل جفت
تومورهای تروفوبلاستیک محل جفت (PSTTs) به ندرت در محل های دور گسترش می یابند. در اغلب موارد، در دیواره رحم رشد می کنند.
خونریزی: شایعترین علامت PSTT خونریزی واژینال است. اگر تومور به طور کامل در دیواره رحم رشد کند، می تواند باعث خونریزی به داخل حفره شکم و درد شدید شکم شود.
تورم شکم: هنگامی که PSTTs در دیواره رحم رشد می کنند، ممکن است باعث بزرگ شدن رحم شوند.
تومورهای تروفوبلاستیک اپیتلیویید
شایعترین علامت تومور تروفوبلاستیک اپیتلیویید (ETT) خونریزی واژینال است. دیگر علایم آن به محل انتشار بستگی دارد. برای مثال، اگر آ به ریه گسترش یابد، بیمار ممکن است سرفه یا تنگی نفس داشته باشد. ETTs به روده نیز گسترش می یابد، که موجب درد شکم، تهوع، و استفراغ می شود.
همچنین ممکن است بسیاری از علائم و نشانه های GTD توسط بیماری های دیگری ایجاد شوند. به هر حال، اگر شما هر یک از این علائم را داشتید، مهم است که بلافاصله به دکتر خود مراجعه نمایید تا علت مشخص شود در صورت نیاز، درمان صورت گیرد.
بیماری تروفوبلاستیک بارداری چگونه تشخیص داده می شود؟
بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD) اغلب در نتیجه ی علائم و نشانه های غیر طبیعی در دوران بارداری و یا از طریق نتایج آزمایش های خاص در طول دوران بارداری تشخیص داده می شود که ممکن است موجب شود دکتر تست های دیگری تجویز نماید.
تست خون و ادرار
تست خون و ادرار برای کمک به تشخیص GTD استفاده می شود.
گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG)
سلول های تروفوبلاستیک از هر دو جفت نرمال و GTD یک هورمون به نام هورمون گونادوتروپین جفتی انسان و یا HCG، تولید می کنند که در حمایت از یک بارداری نقش حیاتی دارد. هورمون HCG به داخل خون منتشر می شود، و مقداری از طریق ادرار دفع می شود. این هورمون دارای 2 جزء شیمیایی است، و معمولا از تست خون و ادرار برای اندازه گیری یکی از آنها، به نام beta – HCG (βHCG) استفاده می شود.
HCG به طور معمول تنها در خون یا ادرار زنان باردار یافت می شود. در واقع، پیدا کردن HCG در ادرار، پایه و اساس اکثر آزمایشهای تشخیص بارداری است.
یک مول کامل معمولاً بیش از یک جفت عادی هورمون HCG ترشح می کند، بنابراین یافتن HCG بیشتر از حد مورد انتظار در خون می تواند علامت وجود مول کامل باشد.
هر چند که اینطور نیست همه ی زنان مبتلا به GTD دارای سطوح بالاتری از HCG نسبت به بارداری نرمال باشند. به عنوان مثال، بسیاری از زنان مبتلا به مول ناقص، تومورهای تروفوبلاستیک محل جفت، و تومورهای تروفوبلاستیک اپیتلیویید، سطح HCG طبیعی دارند یا تنها کمی افزایش یافته است.
همچنین آزمایش HCG می تواند بگوید آیا بعد از یک بارداری یا سقط جنین، GDT وجود دارد یا خیر، زیرا بلافاصله بعد از آن، سطح HCG به طور معمول باید به یک سطح غیر قابل کشف افت کند. در کنار کمک برای تشخیص GTD، سطح HCG خون در زنانی که قبلاً GTD داشته اند، بسیار مفید است و می تواند برای موارد زیر بکار رود:
- کمک در برآورد مقدار GTD موجود در بدنِ بیمار. سطوح بالاتر HCG ممکن است به معنای وجودِ سلولهای تومور بیشتر در بدن باشد.
- تعیین می کند آیا درمان تاثیر دارد. سطح HCG باید پس از درمان به حالت نرمال برسد.
- مشخص می شود آیا GTD پس از درمان برگشته است.
نظارت سطح HCG به ویژه در طی درمان و دوره ی پیگیری اهمیت بسیاری دارد تا اطمینان حاصل شود بیماری از بین رفته است یا در حال درمان است یا باز نگشته است. آزمون HCG به طور کلی بسیار دقیق است. در موارد نادر، ممکن است بیماران مواد غیر طبیعی (آنتی بادی) در خون خود داشته باشند که با آزمون HCG تداخل ایجاد می کند. هنگامی که نمونه خون این بیماران تست شود، به نظر می رسد که سطح HCG بالاتر از مقدار واقعی است، وضعیتی که به عنوان HCG فانتوم شناخته شده است. در برخی از موارد، زنان مبتلا به GTD تشخیص داده شده اند در حالیکه اصلاً وجود ندارد؛ که نشانه ای از فانتوم HCG است که در آن HCG خون بالاست، اما سطح آن در ادرار طبیعی است (به دلیل وجود آنتی بادی های غیرطبیعی در ادرار). اگر پزشکان متوجه شوند که سطوح HCG خون (سرم) بالاست، اما سطح آن در ادرار طبیعی است، می توانند تست های خاصی به تمایز بین سطح HCG واقعا بالا و HCG فانتوم تجویز نمایند.
سایر آزمایش های خون
تست های دیگری هستند که می توانند شواهدی غیر مستقیم برای شناسایی GTD فراهم نمایند. به عنوان مثال، شمارش تعداد سلول های قرمز خون می تواند آنمی یا کم خونی (سلول های قرمز خون خیلی کم هستند) را تشخیص دهد که می تواند در اثر خونریزی رحمی باشد. لاکتوژن جفت انسان (hPL) نشانگری برای پیگیری بیماران دارای تومورهای تروفوبلاستیک محل جفت است.
برای زنان مبتلا به GTD، آزمایش خون اغلب برای بررسی عوارش جانبی شیمی درمانی مورد استفاده قرار می گیرد. تعداد سلولهای قرمز خون برای نظارت سلامتی مغرز استخوان است و آزمایشات شیمی خون برای بررسی شرایط و وضعیت کبد و کلیه ها بکار می رود.
تست های آزمایشگاهی دیگر
معاینه و بررسی جفت
پس از وضع حمل، جفت در آزمایشگاه مورد بررسی قرار می گیرد. گاهی اوقات یک گاهی اوقات یک کوریوکارسینوما غیر منتظره پیدا شده است.
تست های مایع نخاعی
اگر علائم نشان دهنده ی GTD به مغز و یا نخاع گسترش یابد و یا اگر یک سطح HCG بالا باشد، اما هیچ توموری در هر گونه مطالعات رادیولوژی دیده نشود، ممکن است مایع نخاعی برایبه دلیل علائم گسترش تومور بررسی شود. این روش پونکسیون کمری یا نخاعی نامیده میشود. برای این آزمون، بیمار ممکن است به پهلو بخوابد و یا بنشیند. دکتر ابتدا یک منطقه در بخش پایین پشت روی ستون فقرات (مهره های پشت) را بیحس می کند. پس از آن، یک سوزن توخالی و کوچک بین استخوان های ستون فقرات و منطقه اطراف نخاع قرار داده می شود و مقداری از مایع از طریق سوزن جمع آوری می شود.
آزمایشات تصویربرداری
در آزمایشات تصویربرداری از امواج صوتی، اشعه X، میدان مغناطیسی، و یا مواد رادیو اکتیو برای ایجاد تصاویر از داخل بدن شما استفاده می شود. تست های تصویر برداری، برای کمک به پیدا کردن اینکه آیا یک تومور وجود دارد و اینکه چقدر گسترش یافته است، بکار می روند.
اولتراسوند (سونوگرافی)
سونوگرافی می تواند بسیاری از موارد GTD که در رحم هستند شناسایی کند، و اگر دکتر شما مشکوک به وجود مشکلی باشد، به احتمال زیاد یکی از اولین آزمون هایی است که انجام می شود.
چگونه کار می کند: این تست از امواج صوتی برای تولید تصاویری از اندام های داخلی استفاده می کند. وسیله ای مانند میکروفون کوچک به نامِ مبدل (transducer) امواج صوتی ایجاد می کند و پس از آن، هنگام جهش بافت ها ی بدن ، اکو یا پژواک آنها ثبت می شود. این پژواک توسط یک کامپیوتر به یک تصویر سیاه و سفید تبدیل شده می شود که بر روی صفحه کامپیوتر نمایان است.
روش آزمون به چه صورت است: در طول تست شما دراز کشیده اید و یک تکنیسن یا دکتر مبدل را بر روی نقاط مورد نظر بدن حرکت می دهد. در بیشتر سونوگرافی ها ابتدا پوست با ژل لیز و روان می شود و سپس مبدل بر روی پوست قرار می گیرد. اغلب برای تشخیص GTD ، یک نوع متفاوت سونوگرافی با عنوان سونوگرافی ترانس واژینال استفاده می شود. در این روش، یک مبدل کوچک در داخل واژن قرار داده می شود. که برای زنان مشکوک به GTD در طول سه ماهه اول بارداری، اجازه می دهد تصاویر خوبی از رحم تهیه شود.
پزشکان در جستجوی چه هستند: در یک بارداری نرمال، تصویر برداری اولترا سوند، تصویری از جنین در حال رشد در داخل رحم را نشان می دهد.
هر چند که در حاملی مولار کامل، جنینی در سونوگرافی دیده نمی شود. در عوض، اولترا سوند یک ویلی بزرگِ انگور-مانند تشخیص می دهد که نمونه ای از GTD است. در موارد نادر، سونوگرافی ممکن است یک بارداری "دو قلو" نشان دهد که یکی از آنها جنین طبیعی است و دیگری یک مول hydatidiform باشد. که در کمتر از 1% موارد رخ می دهد.
در یک حاملگی مولار جزئی، سونوگرافی می تواند تشکیل یک جفت غیر عادی را نشان دهد. اگر جنین دیده شود، اغلب تغییر شکل یافته و دفرمه شده است.
همچنین سونوگرافی را می توان برای کمک به یافتن حمله ی مول به بافت های محلی مورد استفاده قرار داد. اگر پس از برداشتن مول، سطح HCG خون هنوز هم بالا باشد، معاینات بیشتری باید انجام شود.
رادیوگرافی (اشعه X) قفسه سینه
اشعه ایکس قفسه سینه می تواند در موارد GTD مداوم انجام شود تا ببینند آیا ریه های شما گسترش یافته است که موردی بسیار بعید است مگر اینکه سرطان بسیار پیشرفته گسترش یافته باشد. با این حال، سی تی اسکن قفسه سینه اغلب زمانی انجام می شود که دکتر شما مشکوک به گسترش آن در خارج رحم باشد. هر دو آزمایش را می توان به صورت سرپایی انجام داد.
اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)
این تست ممکن است برای درک این موضوع انجام شود که آیا GTD در خارج از رحم، مانند ریه، مغز، کبد پخش شده است. سی تی اسکن یک آزمون اشعه ایکس است که تصاویر مقطعی دقیقی از بدن شما تولید می کند.
به جای گرفتن یک تصویر، مانند اشعه ایکس عادی، یک اسکنر CT با چرخش خود تصاویر بسیاری از شما می گیرد، این در حالیست که شما دراز کشیده اید. پس از آن، یک کامپیوتر این تصاویر را به صورت تصاویری از برش های اندام مورد مطالعه ترکیب می کند. بر خلاف اشعه ایکس عادی، سی تی اسکن تصاویر دقیق از بافت های نرم بدن ایجاد می کند.
قبل از اینکه هر گونه تصویری گرفته شود، ممکن است از شما خواسته شود 1 تا 2 پیمانه نیم لیتری از مایعی به نام حاجب خوراکی (oral contrast) بنوشید. این کمک می کند تا طرحی از قسمت های درونی شکم ایجاد شود و با تومورها اشتباه گرفته نشوند.
شما همچنین ممکن است یک تزریق IV (داخل وریدی) داشته باشید که یک نوع متفاوت از ماده حاجب رنگی (کنتراست IV) است. اینکار کمک می کند تا ساختار کلی بدن شما بهتر نمایان شود.
این تزریق ممکن است موجب گرگرفتگی (احساس گرما، به خصوص در صورت) شود. برخی از افراد حساسیت دارند و کهیر می زنند. به ندرت، واکنش های جدی تر مانند تنفسِ مشکل و یا فشار خون پایین ممکن است رخ دهد. می توان از داروهایی برای پیشگیری و درمان واکنش های آلرژیک استفاده نمود. اگر شما تا کنون واکنشی به هر گونه مواد کنتراست مورد استفاده برای اشعه ایکس داشته اید، حتماً به دکتر بگویید.
مدت زمانِ سی تی اسکن طولانی تر از اشعه ایکس عادی است. شما باید هنگام CT دراز بکشید. در طول آزمون، میز به داخل و خارج اسکنر می رود ، که دستگاهی به شکل حلقه است که به طور کامل میز را احاطه می کند. ممکن است هنگام برداشت تصاویر کمی احساس خفگی و محدودیت داشته باشید.
اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
اسکن های MRI نیز مانند CT اسکن ها، تصاویر دقیقی از بافت های نرم درون بدن ارائه می دهند. اما در اسکن MRI به جای اشعه ایکس، از امواج رادیویی و آهن ربا قوی استفاده می شود. انرژی امواج رادیویی جذب شده و سپس در الگوی تشکیل شده به دلیلِ نوع بافت بدن و یا به دلیل بیماری های خاص رها می شود. با استفاده از کامپیوتر، این الگو به یک تصویر بسیار دقیق از نقاط بدن ترجمه و تبدیل می شود. قبل از اسکن، مواد کنتراست به نام گادولینیوم اغلب به داخل ورید تزریق می شود تا جزئیات بهتر دیده شوند. که متفاوت از ماده حاجب وریدی مورد استفاده برای سی تی اسکن است.
اسکن MRI کمی بیشتر از سی تی اسکن ناخوشایند هستند. نخست، به دلیل آنکه طولانی تر - اغلب تا یک ساعت طول می کشند. دوم، شما را به داخل یک لوله باریک و محدود دراز می کشید که می تواند در افراد با ترس از فضاهای بسته (claustrophobia) ایجاد ناراحتی کند. دستگاههای ویژه ی MRI "باز" گاهی اوقات در صورت نیاز برای این افراد استفاده می شود. دستگاه همچنین باعث می شود صداهای وزوز و کلیک ایجاد شود، در برخی مراکز هدفون با موسیقی استفاده می شود تا از شنیدن این صداها جلوگیری شود.
اسکن های MRI برای دیدن مغز و نخاع مفید هستند. اگر مشخص شده باشد که GTD در جاهای دیگر مانند ریه ها گسترش یافته است، به احتمال زیاد برای اسکن مغز مورد استفاده قرار می گیرند. گاهی اوقات استفاده می شود تا ببینید آیا تومور درون دیواره رحم رشد کرده است.
اسکن توموگرافی تابش پوزیترون (PET)
اسکن PET زمانی مفید است که دکتر شما فکر می کند ممکن است سرطان گسترش یافته (و یا پس از درمان بازگشته)، اما محل آن را نمی داند. اسکن PET می توان به جای انواع مختلف تصویربرداری ها و آزمایشات مورد استفاده قرار داد. زیرا تمام بدن شما را اسکن می کند. با این حال، این آزمایشات به ندرت برای GTD استفاده می شود.
اسکن PET شامل تزریق نوعی از قند رادیواکتیو (با عنوان fluorodeoxyglucose یا FDG) به خون است. میزان رادیواکتیویته موردِ استفاده بسیار کم است. سلول های سرطانی در بدن به سرعت در حال رشد هستند، بنابراین، مقادیر زیادی از قند رادیواکتیو را جذب می کنند. پس از آن، یک دوربین خاص می تواند تصاویری از مناطق رادیواکتیویته در بدن ایجاد کند. این تصویر مانند اسکن CT یا MRI دقیق نیست، اما اطلاعات مفیدی در مورد کل بدن ارائه می دهند.
برخی از ماشین آلات قادر به انجام هر دو PET و CT اسکن به صورت همزمان هستند (اسکن PET / CT). و به رادیولوژیست اجازه می دهد تا مناطق رادیواکتیویته بالاتر در PET با ظاهر آن منطقه در CT مورد مقایسه قرار دهد.
تست های دیگر
پزشکان اغلب می توانند بر اساس علائم، نتایج آزمایش خون و آزمایشات تصویربرداری، تشخیص نسبتاً قطعی از GTD داشته باشند، اما این تشخیص اغلب در بیماران مبتلا به خونریزی غیر طبیعی، پس از روشی به نام D & C (اتساع و کورتاژ) انجام می شود. در D & C سلولهای بافت برداشته شده ودر زیر میکروسکوپ مشاهده می شوند. سلول های انواع مختلف GTD در زیر میکروسکوپ متفاوت به نظر می رسند. گاهی اوقات، زمانی که مول های کامل و جزئی در سه ماهه اول در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرند، ممکن است به سختی از هم قابل تفکیک باشند.
اگر اینطور باشد، ممکن است جهت تشخیص این دو نوع مول، از تست های دیگر استفاده شوند. در برخی از آزمایشات، به نام سیتوژنتیک، تعداد و نوع کروموزوم مول مورد بررسی قرار می گیرد. آزمایشات دیگری ممکن است برخی ژن را که فقط از مادر آمده اند را ببیند، اگر یک مول ناقص در مقابل یک مول کامل باشد (D & C در بخش توصیف "جراحی بیماری تروفوبلاستیک بارداری." توضیح داده می شود).
مراحل بیماری تروفوبلاست بارداری چگونه است؟
مرحله بندی، فرایندی است که در آن، میزان گسترش سرطان مشخص می شود. پزشکان از این اطلاعات برای انتخاب نوع درمانی که بهترین نتایج ممکن را ارائه دهد، استفاده می کنند..
حاملگی مولار (مول کامل و جزئی) معمولا به طور کامل در طی یک D & C (یا به ندرت، هیسترکتومی) برداشته می شوند، بنابراین، نیازی نیست که از نظر جراحی مرحله بندی شوند. مرحله بندی بیشتر برای بیماری تروفوبلاستیک بارداری دائمی مفید است، که شامل مول های مهاجم و choriocarcinomas است.
طبقه بندی بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD)
بیشتر سرطان ها بر اساس میزان بزرگی و اینکه آیا آنها به غدد لنفاوی و یا سایر اندام های دور گسترش یافته باشند، مرحله بندی می شوند. پس از آن، در مورد درمان بر اساس مرحله تصمیم گرفته می شود. همچنین از مرحله برای پیش بینی دیدگاه بیمار استفاده می شود. اما از آنجا که صرف نظر از وسعت بیماری، درمان برای GTD معمولا موثر است عوامل دیگری مانند سن زن، طول مدت از زمان بارداری، و سطح HCG در پیش بینی دیدگاه یک زن (پیش آگهی) مفید تر می باشد. این عوامل در یک سیستم نمره دهی در نظر گرفته شده اند.
سیستم نمره دهی پیش آگهی
در ایالات متحده، بسیاری از مراکز سرطان از یک سیستم استفاده می کنند که زنان مبتلا به GTDs مداوم را با توجه به دیدگاه آنان، و بر اساس عوامل متعددی توصیف می کنند.
سن
|
نمره
|
جوانتر از 40
|
0
|
40 یا مسن تر
|
1
|
|
|
بارداری قبلی
|
نمره
|
حاملگی مولار
|
0
|
سقط جنین (شامل سقط جنین غیر عمدی)
|
1
|
تولد (حاملگی ترم)
|
2
|
|
|
مدت زمان از بارداری
|
نمره
|
کمتر از 4 ماه
|
0
|
حداقل 4 ماه اما کمتر از 7 ماه
|
1
|
7 تا 12 ماه
|
2
|
بیش از 12 ماه
|
4
|
|
|
سطح HCG خون (IU/L) قبل از درمان
|
نمره
|
کمتر از 1000
|
0
|
1,000 – 9,999
|
1
|
10,000 – 99,999
|
2
|
100,000 یا بیشتر
|
4
|
|
|
بزرگترین اندازه ی تومور، از جمله تومور اصلی در رحم
|
نمره
|
کمتر از 3 سانت (1.2 اینچ) سرتاسر
|
0
|
حداقل 3 سانت اما کمتر از 5 سانت (2 اینچ)
|
1
|
5 سانت یا بیشتر
|
2
|
|
|
مکان متاستاز (اگر باشد)
|
نمره
|
ریه
|
0
|
طحال، کلیه
|
1
|
دستگاه گوارش
|
2
|
مغز، کبد
|
4
|
|
|
تعداد متاستازهای یافت شده
|
نمره
|
0
|
0
|
1 تا 4
|
1
|
5 تا 8
|
2
|
بیشتر از 8
|
4
|
|
|
شیمی درمانی قبلی شکست خورده
|
نمره
|
هیچ
|
0
|
یکبار استفاده
|
2
|
2 بار یا بیشتر
|
4
|
سپس این اعداد جمع می شوند، و نمره کلی سطح خطر یک زن را تعیین می کند.
- زنان با امتیاز 6 یا کمتر در معرض خطر کم هستند و صرف نظر از میزان گسترش سرطان، چشم انداز (دیدگاه) خوبی دارند. تومور (ها) معمولا به خوبی به شیمی درمانی پاسخ می دهند.
- زنان با امتیاز 7 یا بیشتر در معرض خطر بیشتری هستند، و تومورهای آنها کمتر به شیمی درمانی پاسخ می دهد، حتی اگر آنها خیلی گسترش نیافته باشند. و ممکن است به شیمی درمانی فشرده تری نیاز داشته باشند.
مرحله بندی آناتومیک FIGO
فدراسیون بین المللی زنان و زایمان (FIGO) یک سیستم مرحله بندی بر اساس میزان GTD انجام داده که به شرح زیر است:
مرحله اول: تومور هنوز در داخل رحم است.
مرحله دوم: تومور در خارج از رحم به سایر ساختارهای دستگاه تناسلی (مانند مهبل (واژن) و تخمدانها) گسترش یافته است. اما در خارج از لگن گسترش نیافته است.
مرحله سوم: تومور به ریه ها گسترش یافته است؛ و ممکن است ساختارهای تناسلی مانند واژن یا فرج را درگیر کند.
مرحله چهارم: تومور در اعضای دور مانند مغز، کبد، کلیه ها، و / یا دستگاه گوارش پخش شده است.
گروه بندی مراحل
گروه بندی مرحله فرایندی است که برخی از پزشکان استفاده می کنند و ترکیبی از نمره پیش آگهی و مرحله آناتومیک است. در این مرحله بندی آناتومیک، حرف A زمانی بکار می رود که نمره ی پپیش آگهی خطر پایینی را نشان دهد و اگر نمره پیش آگهی خطر بالا را نشان دهد، از حرف B استفاده می شود.
مرحله IA: تومور در خارج از رحم گسترش نیافته است، و نمره پیش آگهی در معرض خطر کم است.
مرحله IB: تومور در خارج از رحم گسترش نیافته است، و نمره پیش آگهی در معرض خطر بالا است.
مرحله IIA: تومور خارج از رحم رشد یافته اما فراتر از مهبل (واژن) یا لگن نرفته است، و نمره پیش آگهی در معرض خطر کم است.
مرحله IIB: تومور خارج از رحم رشد کرده است اما فراتر از مهبل (واژن) یا لگن قرار ندارد ، و نمره پیش آگهی در معرض خطر بالا است.
مرحله IIIA: تومور به ریه ها گسترش یافته است، و ممکن است ساختار دستگاه تناسلی مانند واژن یا فرج را نیز درگیر کند. نمره پیش آگهی در معرض خطر کم است.
مرحله IIIB: تومور به ریه ها گسترش یافته است، و ممکن است ساختار دستگاه تناسلی مانند واژن یا فرج را نیز درگیر کند. نمره پیش آگهی در معرض خطر بالا است.
مرحله IVA: سرطان به اندامهای دوردست، مانند مغز، کبد، کلیه ها، و / یا دستگاه گوارش پخش شده است. نمره پیش آگهی در معرض خطر کم قرار دارد.
IVB مرحله: سرطان به اندامهای دوردست، مانند مغز، کبد، کلیه ها، و / یا دستگاه گوارش پخش شده است. نمره پیش آگهی در معرض خطر بالا قرار دارد.
یکی دیگر از گزینه ها، ترکیبی از مرحله آناتومیک با تعداد نمره ی پیش آگهی واقعی است (با دو نقطه از هم جدا می شوند). به عنوان مثال به صورت II:5 .
اگر GTD پس از درمان برگشت (عود بیماری)، بیماری که "restaged" شده یا دوباره مرحله بندی شده است. این موضوع زمانی مورد ملاحظه قرار می گیرد که بیماری همراه با درمان قبلی در بدن باشد.
ترجه شده از وبسایت:www.cancer.org