تروفوبلاست بارداری

عوامل خطر ابتلا به بیماری تروفوبلاستیک کدام موارد هستند؟

عامل خطر، چیزی است که بر شانس شما برای ابتلا به بیماری مانند سرطان تاثیر می گذارد. سرطان های مختلف، عوامل خطر متفاوتی دارند. به عنوان مثال، قرار گرفتن پوست در معرض نور شدید آفتاب می تواند یک عامل خطر برای سرطان پوست باشد. سیگار کشیدن یک عامل خطر برای سرطان های ریه، دهان، حنجره (جعبه ی صدا)، مثانه، کلیه، و چندین عضو دیگر است.

اما عوامل خطر همه چیز را به ما نمی گویند. وجود یک عامل خطر یا حتی چندین عامل خطر، بدان معنا نیست که شما به این بیماری مبتلا می شوید. و برخی افرادی که به بیماری ها مبتلا می شوند، ممکن است هیچ عامل خطر شناخته شده ای نداشته باشند. حتی اگر فردی یک عامل خطر داشته باشد، دانستن این نکته غالباً بسیار سخت است که چقدر آن عامل خطر می تواند در سرطان نقش داشته باشد.

محققان چندین عامل خطری که ممکن است شانس رشد و توسعه ی بیماری تروفوبلاستیک بارداری در زنان را افزایش دهد، شناسایی نموده اند.

سن

GDT در سنین باروری روی می دهد. خطر حاملگی مولار کامل در زنان بالای 35 سال و کمتر از 20 سال بیشتر است. این خطر برای زنان بالای 45 سال بیشتر نیز می شود. برای مول های جزئی، سن یک عامل خطر با احتمال کمتری است. برای کوریوکارسینوما، این خطر قبل از 25 سالگی کمتر است و سپس تا زمان یائسگی افزایش می یابد.

حاملگی مولار قبلی

هنگامی که یک زن از قبل مول hydatidiform (هیداتیفرم) داشته باشد، بیشتر در معرضِ خطر ابتلا به مول دیگری است. خطر کلی برای حاملگی های بعدی در حدود 1% تا 2% است. اگر بیش از یک حاملگی مولار داشته باشد، این خطر بسیار بیشتر می شود.

سقط جنین (های) قبلی

زنانی که از قبل حاملگیِ از دست رفته داشته باشند، در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به GTD هستند. احتمالاً بخشی از این امر به دلیل آن است که در برخی موارد، GTD موجب سقط بارداری می شود. به طور کلی، ریسک GTD پس از یک سفط جنین هنوز کم است.

گروه خونی

زنان با گروه خونی A و AB کمی بیشتز از گروه خونی B یا O در معرض خطر هستند.

قرص های ضد بارداری

زنانی که قرص ضد بارداری مصرف می کنند، احتمال بیشتری دارد که هنگام بارداری به GTD مبتلا شوند. ارتباط بین مصرف قرص ضد بارداری و GTD ضعیف است، و ممکن است عوامل دیگری دخیل باشند. به نظر می رسد این احتمال در زنانی که به مدت طولانی تری قرص مصرف کرده اند، بیشتر باشد.

اما این خطر هنوز کمتر از مزایای استفاده از قرص ها می باشد.

سابقه ی خانوادگی

خیلی به ندرت، چندین زن در یک خانواده، یک یا چند بارداری مولار دارند.

آیا می دانیم چه چیزی باعث بیماری تروفوبلاستیک بارداری می شود؟

به طور معمول، هر یک از سلول های اسپرم و تخم مجموعه ای از 23 کروموزوم (بیت های DNA که حاوی ژن های ما هستند)، هستند تا یک سلول با 46 کرموزوم ایجاد شود. این سلول شروع به تقسیم کردن خواهد نمود تا سرانجام به یک جنین تبدیل شود. این فرایند نرمال در بیماری تروفوبلاستیک بارداری  (GTD) رخ نمی دهد.

مولهای هیداتیفورم کامل

در مولهای hydatidiform کامل، یک سلول اسپرم، یک سلول تخم غیر طبیعی را بارور می کند که هیچ هسته (یا کرموزومی) ندارد. دلیلی که تخم هیچ کروموزومی ندارد، شناخته شده نیست. پس از لقاح، کروموزوم های اسپرم خودشان تکثیر می شوند، بنابراین، 2 کپی از کروموزوم های یکسانی که هر دو از یک اسپرم هستند، وجود دارد.

هنگامی که این اتفاق می افتد، رشد و توسعه ی طبیعی رخ نمی دهد، و هیچ جنینی تشکیل نمی شود. در عوض، یک مول hydatidiform کامل رشد پیدا می کند. بعضی مواقع، هنگامی که یک تخم غیر طبیعی بدون هر گونه کروموزوم توسط 2 سلول اسپرم بارور شده باشد، یک مول کامل تشکیل می شود. در اینجا نیز دو کپی از کروموزوم های پدر است و هیچ موردی از مادر وجود ندارد، و هیچ جنینی تشکیل نمی شود.

مول های هیداتیفرم   (hydatidiform)جزئی

یک مول hydatidiform جزئی زمانی ایجاد می شود که 2 سلول اسپرم یک تخم نرمال را همزمان بارور کند. تخم بارور شده حاوی 3 مجموعه کروموزوم (69) است، به جای اینکه دو مجموعه نرمال داشته باشد (46). یک جنین با 3 مجموعه کروموزوم نمی تواند به یک نوزاد سالم تبدیل شود. در عوض، این امر منجر به جنین غیر طبیعی (ناقص) همراه با برخی بافت های جفتی عادی و یک مول hydatidiform جزئی می شود.

مول های مهاجم

مول های مهاجم، مولهایی hydatidiform هستند که درون لایه ی عضلانی رحم شروع به رشد می کنند. آنها بیشتر از مولهای کامل رشد می کنند تا اینکه از مولهای جزئی باشند. دقیقاً مشخص نیست به چه دلیل این اتفاق روی می دهد.

Choriocarcinomas کوریوکارسینوما

بیشتر Choriocarcinomas ها از مولهای hydatidiform پایدار (معمولاً مول های کامل) رشد و توسعه می یابند. آنها همچنین می توانند زمانی رشد پیدا کنند که بیت های بافت پس از یک سقط جنین غیر عمدی، سقط عمدی، یا پس از یک بارداری نرمال دیگر، در رحم باقی مانده باشد. محققان متوجه ی تغییرات در ژن های خاصی شده اند که معمولاً در سلول های کوریوکارسینوما یافت می شوند، اما روشن نیست چه چیزی باعث این تغییرات می شود.

تومور تروفوبلاستیک محل جفت

تومور تروفوبلاستیک محل جفت (PSTT) یک نوع نادر از GTD است. بر خلاف مول های hydatidiform و choriocarcinomas ، آنها پرز (ویلی) ندارند. آنها غالباً پس از حاملگی های تمام مدت رشد می کنند.

تومورهای تروفوبلاستیک اپیتلیویید

تومورهای تروفوبلاستیک اپیتلیویید (Epithelioid) حتی نادرتر از PSTTs هستند. مانند PSTTs ، آنها اغلب پس از یک حاملگی تمام مدت رشد می کنند، اما ممکن است سال ها بعد روی دهد.

آیا می توان از بیماری تروفوبلاستیک بارداری جلوگیری کرد؟

تنها راه برای جلوگیری از احتمال بسیار اندکِ بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD) باردار نشدن است. اما GTD آنقدر نادر و کمیاب است که پیشگیری از آن نباید عاملی در تصمیم گیری های برنامه ریزی خانواده برای زنانی باشد که هرگز تحت تاثیر آن نبوده اند. زنان با سابقه ی یک یا چند حاملگی مولار باید با دکتر خود صحبت کنند تا مطمئن شوند آنها احتمال خطر برای حاملگی های مولار آینده را متوجه شده اند.

آیا می توان بیماری تروفوبلاستیک بارداری را در اوایلِ آن تشخیص داد؟

بیشتر موارد بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD) در اویلِ بیماری، و طی مراقبت های پیش از تولد تشخیص داده می شوند. معمولاً، یک زن علائم و نشانه های خاصی مانند خونریزی واژینال دارد که نشان می دهد شاید چیزی اشتباه باشد. (این علائم در بخش "علائم و نشانه های بیماری تروفوبلاستیک بارداری" مورد بررسی قرار گرفته است). این مشکلات موجب می شود تا دکتر به دنبال دلیل مشکل باشد.

اغلب، مول ها یا تومورها موجب تورم در رحم می شوند که یک حاملگی طبیعی به نظر می رسد. اما یک دکتر معمولاً می تواند با معاینه ی اولترا سوند یا سونوگرافی معمولی بگوید که این حاملگی طبیعی نیست. آزمایش خون برای HCG (گنادو تروپین کوریونیک یا جفتی انسان) نیز می تواند نشان دهد چیزی غیر طبیعی است. این ماده به طور طبیعی در خون زنان باردار بالاست، اما ممکن است در GTD خیلی بالا باشد.

خوشبختانه، حتی اگر GTD زود تشخیص داده نشود، یک فرم سرطانی بسیار قابل درمان است (و معمولاً علاج می شود).

به دلیل آنکه زنان مبتلا به حاملگی مولار در معرض خطر بیشتری هستند، دکترها باید هنگام چک و بررسی حاملگی های آینده ی آنها با آزمایش HCG و سونوگرافی ترانس واژینال و یا لگن دقت ویژه ای داشته باشند.

(رجوع کنید به بخش "چگونه بیماری تروفوبلاستیک بارداری تشخیص داده می شود؟").

علائم و نشانه های بیماری تروفوبلاستیک بارداری

مهم است که علائم غیر طبیعی در دوران بارداری را به دکتر خود بگویید. دکتر شما ممکن است بر اساس یک الگوی تیپیکال (نمونه ای) از علائم و نشانه ها به وجود بیماری تروفوبلاستیک بارداری مشکوک شود.

مولهای hydatidiform کامل (بارداری های مولار)

در حال حاضر، بیشتر این علائم و نشانه ها (به جز خونریزی)، نسبت به گذشته کمتر دیده می شوند، زیرا در اواخر دوره ی بیماری رخ می دهند. هم اکنون، بیشتر زنان مبتلا به GTD زود تشخیص داده می شوند، که به دلیل استفاده از آزمایش خون و سونوگرافی در اوبل بارداری است.

خونریزی واژینال: تقریباً همه ی زنان مبتلا به مولهای hydatidiform کامل، در طی بارداری خونریزی واژینال غیر عادی دارند. این حالت در مولهای جزئی اغلب کمتر است. خونریزی معمولاً در طی اولین دوره ی سه ماهه (13 هفته) بارداری شروع می شود. زنان مبتلا به GTD اغلب لخته های خون یا ترشحات قهوه ای آبکی از واژن دارند. گاهی اوقات، قطعاتی از مول شبیه یک خوشه انگور از رحم جدا شده و از طریق واژن تخلیه می شوند. این خونریزی اغلب منجر به این می شود که دکتر سونوگرافی را تجویز کند، که منجر به شناخت بارداری مولار می شود.

آنمی (کم خونی): در موارد خونریزی جدی یا طولانی، بدن یک  قادر به جایگزینی سلول های قرمز خون به همان سرعتی که آنها را از دست می دهد، نیست. این امر می تواند منتهی به آنمی (تعداد کم سلولهای قرمز خون) شود. نشانه های آن می تواند خستگی و تنگی نفس، به ویژه در فعالیت های بدنی باشد.

تورم شکم: در حاملگی مولار کامل، رحم و شکم سریع تر از یک حاملگی نرمال بزرگتر شوند. بزرگی غیر طبیعی شکم در حدود 1 زن از 4 زن با مولهای کامل رخ می دهد، اما به ندرت در زنان مبتلا به مولهای جزئی روی می دهد. که ممکن است در اویل بارداری دیده نشود و اغلب در سه ماهه دوم موجود باشد.

کیست های تخمدان:  HCG (گنادوتروپین جفتی انسان) هورمونی که توسط تومور ساخته می شود (پایین را ببینید)، ممکن است موجب تشکیل کیست های پر از مایعات در تخمدان ها شوند. آنها فقط در سطوح بسیار بالای HCG رخ می دهند. با اینکه می تواندد خیلی بزرگ شوند، آنها معمولاً در حدود 8 هفته پس از حذف حاملگی مولار، به خودی خود از بین می روند. گاهی اوقات می توانند در رگهای خونی پیچ بخورند (پیچ خوردگی). که منجر به درد شدیدی می شوند و درمان آن با جراحی است تا کیست را بردارند یا روشی برای تخلیه ی مایع داخل کیست است.

استفراغ: بسیاری از زنان در طی دوره ی بارداری معمولی تهوع و استفراغ دارند. هر چند هنگامِ GTD ممکن است استفراغ مکررتر و شدیدتر از حالت طبیعی باشد.

پره اکلامپسی: پره اکلامپسی (مسمومیت حاملگی) می تواند به عنوان عارضه ی ضه یک حاملگی طبیعی (معمولا در سه ماهه سوم) رخ دهد. هنگامی که در اوایل دوران بارداری (مانند طول سه ماهه اول یا اوایل سه ماهگی دوم) رخ دهد، می توان آن را نشانه ای از یک حاملگی مولار کامل دانست. پره اکلامپسی ممکن است مشکلاتی از قبیل فشار خون بالا، سردرد، رفلکس های بیش از حد، تورم در دست و پا، و نشت بیش از حد پروتئین به داخل ادرار شود. بر تعداد کمی از زنان با مول کامل تاثیر می گذارد، اما در زنان با مول ناقص نادر است.

پرکاری تیروئید: پرکاری تیروئید (داشتن غدد تیروئید پر کار) در برخی از زنان با مول کامل رخ می دهد. تنها در زنان با سطوح خونی HCG بسیار بالا اتفاق می افتد. علائم پرکاری تیروئید می تواند ضربان قلب سریع، پوست گرم، عرق کردن، مشکلاتی در تحمل حرارت و گرما، رعشه ی خفیف و (لرزش) باشد. این مورد در کمتر از 10 درصد از زنان با حاملگی مولار کامل رخ می دهد.

مول های hydatidiform جزئی

علائم و نشانه های مول hydatidiform جزئی شبیه به مول کامل هستند، اما اغلب شدت آنها کمتر است. این شامل:

• خونریزی واژینال
• تعداد پایین سلول های قرمز خون (آنمی)
• تورم شکم
• کیست های تخمدان
• پره اکلامپسی (بارداری سمی)

برخی از علائم مانند تهوع و استفراغ مکرر و یا غده تیروئید بیش از حد فعال، که مول کامل دیده می شوند، به ندرت، اگر نگوییم هرگز، در مول جزئی رخ می دهند. مولهای جزئی اغلب زمانی تشخیص داده می شوند که یک زن تصور سقط جنین داشته باشد. بارداری مولار زمانی تشخیص داده می شود که رحم با اتساع ساکشن (کشش) و کورتاژ (D & C) اسکراپ یا تراشیده شود و حاصلِ حاملگی در زیر میکروسکوپ دیده شود.

مول مهاجم و کوریوکارسینوما

اشکال تهاجمی تر بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD) گاهی اوقات پس از حذف یک مول کامل رشد و توسعه می یابند. آنها معمولا بعد از یک مول ناقص کمتر رخ می دهند. کوریوکارسینوما همچنین ممکن است پس از یک حاملگی طبیعی، حاملگی خارج رحمی (که در آن جنین خارج از رحم رشد می کند ، مثلاً در داخل لوله فالوپ)، و یا سقط جنین رشد کند. علائم می تواند شامل:

خونریزی: شایعترین علامت خونریزی واژینال است. به ندرت، تومور در دیواره رحم رشد می کند، که می تواند باعث خونریزی به درونِ حفره شکم و درد شدید شکم شود.

عفونت: در تومورهای بزرگتر، برخی از سلولهای تومور ممکن است بمیرند، منطقه ای ایجاد می شود که در آن باکتری ها می توانند رشد می کنند. عفونت ممکن است ایجاد شود، که می تواند  موجب ترشحات واژن، گرفتگی عضلات لگن و تب شود.

تورم شکم: مانند مول های hydatidiform ، اشکال تهاجمی تر از GTD نیز می توانند رحم را بزرگ کنند، و  تورم شکم ایجاد شود. HCG که هورمونی که توسط تومور ساخته می شود، (نگاه کنید به "آزمایش خون و ادرار" در بخش "بیماری تروفوبلاستیک بارداری چگونه تشخیص داده می شود؟")، ممکن است منجر به تشکیل کیست های پر از مایع در تخمدان شود (به نام کیست های تکا لوتئین theca lutein cysts) ، که ممکن است بزرگ شده و موجب تورم شکم شوند.

علائم ریه: ریه یک محل مشترک برای گسترش دورِ GTD است. گسترش به ریه ها ممکن است باعث سرفه ی خونی، سرفه خشک، درد قفسه سینه یا مشکل در تنفس شود.

توده واژن: این تومورها گاهی اوقات می تواند به مهبل (واژن) گسترش یابند، که می تواند منجر به خونریزی واژینال و یا ترشحات چرک مانند شوند. دکتر نیز ممکن است در طول یک معاینه لگنی متوجه ی رشد سرطانی در مهبل (واژن) شود.

سایر علائم گسترشِ دور: علائم به محل گسترشِ GTD بستگی دارد. اگر GTD است به مغز گسترش یافته باشد، نشانه ها می تواند شامل سردرد، استفراغ، سرگیجه، تشنج، یا فلج یک طرف بدن باشد. گسترش به کبد می تواند منجر به درد شکم و زردی پوست یا چشم (یرقان) شود.

گاهی اوقات، کوریوکارسینوما علایمی ایجاد نمی کند، اما زمانی که تست حاملگی مثبت باشد اما هیچ جنین در سونوگرافی دیده نشود، به آن مشکوک می شوند.

تومورهای تروفوبلاستیک محل جفت

تومورهای تروفوبلاستیک محل جفت (PSTTs) به ندرت در محل های دور گسترش می یابند. در اغلب موارد، در دیواره رحم رشد می کنند.

خونریزی: شایعترین علامت PSTT خونریزی واژینال است. اگر تومور به طور کامل در دیواره رحم رشد کند، می تواند باعث خونریزی به داخل حفره شکم و درد شدید شکم شود.

تورم شکم: هنگامی که PSTTs در دیواره رحم رشد می کنند، ممکن است باعث بزرگ شدن رحم شوند.

تومورهای تروفوبلاستیک اپیتلیویید

شایعترین علامت تومور تروفوبلاستیک اپیتلیویید (ETT) خونریزی واژینال است. دیگر علایم آن به محل انتشار بستگی دارد. برای مثال، اگر آ به ریه گسترش یابد، بیمار ممکن است سرفه یا تنگی نفس داشته باشد. ETTs  به روده نیز گسترش می یابد، که موجب درد شکم، تهوع، و استفراغ می شود.

همچنین ممکن است بسیاری از علائم و نشانه های GTD توسط بیماری های دیگری ایجاد شوند. به هر حال، اگر شما هر یک از این علائم را داشتید، مهم است که بلافاصله به دکتر خود مراجعه نمایید تا علت مشخص شود در صورت نیاز، درمان صورت گیرد. 

بیماری تروفوبلاستیک بارداری چگونه تشخیص داده می شود؟

بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD) اغلب در نتیجه ی علائم و نشانه های غیر طبیعی در دوران بارداری و یا از طریق نتایج آزمایش های خاص در طول دوران بارداری تشخیص داده می شود که ممکن است موجب شود دکتر تست های دیگری تجویز نماید.

تست خون و ادرار

تست خون و ادرار برای کمک به تشخیص GTD استفاده می شود.

گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG)

سلول های تروفوبلاستیک از هر دو جفت نرمال و GTD یک هورمون به نام هورمون گونادوتروپین جفتی انسان و یا HCG، تولید می کنند که در حمایت از یک بارداری نقش حیاتی دارد. هورمون  HCG  به داخل خون منتشر می شود، و مقداری از طریق ادرار دفع می شود. این هورمون دارای 2 جزء شیمیایی است، و معمولا از تست خون و ادرار برای اندازه گیری یکی از آنها، به نام beta – HCG (βHCG) استفاده می شود.

HCG به طور معمول تنها در خون یا ادرار زنان باردار یافت می شود. در واقع، پیدا کردن HCG در ادرار، پایه و اساس اکثر آزمایشهای تشخیص بارداری است.

یک مول کامل معمولاً بیش از یک جفت عادی هورمون HCG ترشح می کند، بنابراین یافتن HCG بیشتر از حد مورد انتظار در خون می تواند علامت وجود مول کامل باشد.

هر چند که اینطور نیست همه ی زنان مبتلا به GTD دارای سطوح بالاتری از HCG نسبت به بارداری نرمال باشند. به عنوان مثال، بسیاری از زنان مبتلا به مول ناقص، تومورهای تروفوبلاستیک محل جفت، و تومورهای تروفوبلاستیک اپیتلیویید،  سطح HCG طبیعی دارند یا تنها کمی افزایش یافته است.

همچنین آزمایش HCG می تواند بگوید آیا بعد از یک بارداری یا سقط جنین، GDT وجود دارد یا خیر، زیرا بلافاصله بعد از آن، سطح HCG به طور معمول باید به یک سطح غیر قابل کشف افت کند. در کنار کمک برای تشخیص GTD، سطح HCG خون در زنانی که قبلاً  GTD داشته اند، بسیار مفید است و می تواند برای موارد زیر بکار رود:

• کمک در برآورد مقدار GTD موجود در بدنِ بیمار. سطوح بالاتر HCG ممکن است به معنای وجودِ سلولهای تومور بیشتر در بدن باشد.
• تعیین می کند آیا درمان تاثیر دارد. سطح HCG باید پس از درمان به حالت نرمال برسد.
• مشخص می شود آیا GTD پس از درمان برگشته است.

نظارت سطح HCG به ویژه در طی درمان و دوره ی پیگیری اهمیت بسیاری دارد تا اطمینان حاصل شود بیماری از بین رفته است یا در حال درمان است یا باز نگشته است. آزمون HCG به طور کلی بسیار دقیق است. در موارد نادر، ممکن است بیماران مواد غیر طبیعی (آنتی بادی) در خون خود داشته باشند که با آزمون HCG تداخل ایجاد می کند. هنگامی که نمونه خون این بیماران تست شود، به نظر می رسد که سطح HCG بالاتر از مقدار واقعی است، وضعیتی که به عنوان HCG فانتوم شناخته شده است. در برخی از موارد، زنان مبتلا به GTD تشخیص داده شده اند در حالیکه اصلاً وجود ندارد؛ که نشانه ای از فانتوم HCG  است که در آن HCG خون بالاست، اما سطح آن در ادرار طبیعی است (به دلیل وجود آنتی بادی های غیرطبیعی در ادرار). اگر پزشکان متوجه شوند که سطوح HCG خون (سرم) بالاست، اما سطح آن در ادرار طبیعی است، می توانند تست های خاصی به تمایز بین سطح HCG واقعا بالا و HCG فانتوم تجویز نمایند.

سایر آزمایش های خون

تست های دیگری هستند که می توانند شواهدی غیر مستقیم برای شناسایی GTD فراهم نمایند. به عنوان مثال، شمارش تعداد سلول های قرمز خون می تواند آنمی یا کم خونی (سلول های قرمز خون خیلی کم هستند) را تشخیص دهد که می تواند در اثر خونریزی رحمی باشد. لاکتوژن جفت انسان (hPL) نشانگری برای پیگیری بیماران دارای تومورهای تروفوبلاستیک محل جفت است.

برای زنان مبتلا به GTD، آزمایش خون اغلب برای بررسی عوارش جانبی شیمی درمانی مورد استفاده قرار می گیرد. تعداد سلولهای قرمز خون برای نظارت سلامتی مغرز استخوان است و آزمایشات شیمی خون برای بررسی شرایط و وضعیت کبد و کلیه ها بکار می رود.

تست های آزمایشگاهی دیگر

معاینه و بررسی جفت

پس از وضع حمل، جفت در آزمایشگاه مورد بررسی قرار می گیرد. گاهی اوقات یک گاهی اوقات یک کوریوکارسینوما غیر منتظره پیدا شده است.

تست های مایع نخاعی

اگر علائم نشان دهنده ی GTD به مغز و یا نخاع گسترش یابد و یا اگر یک سطح HCG بالا باشد، اما هیچ توموری در هر گونه مطالعات رادیولوژی دیده نشود، ممکن است مایع نخاعی برایبه دلیل علائم گسترش تومور بررسی شود. این روش پونکسیون کمری یا نخاعی نامیده میشود. برای این آزمون، بیمار ممکن است به پهلو بخوابد و یا بنشیند. دکتر ابتدا یک منطقه در بخش پایین پشت روی ستون فقرات (مهره های پشت) را بیحس می کند. پس از آن، یک سوزن توخالی و کوچک بین استخوان های ستون فقرات و منطقه اطراف نخاع قرار داده می شود و مقداری از مایع از طریق سوزن جمع آوری می شود.

آزمایشات تصویربرداری

در آزمایشات تصویربرداری از امواج صوتی، اشعه X، میدان مغناطیسی، و یا مواد رادیو اکتیو برای ایجاد تصاویر از داخل بدن شما استفاده می شود. تست های تصویر برداری، برای کمک به پیدا کردن اینکه آیا یک تومور وجود دارد و اینکه چقدر گسترش یافته است، بکار می روند.

اولتراسوند (سونوگرافی)

سونوگرافی می تواند بسیاری از موارد GTD که در رحم هستند شناسایی کند، و اگر دکتر شما مشکوک به وجود مشکلی باشد، به احتمال زیاد یکی از اولین آزمون هایی است که انجام می شود.

چگونه کار می کند: این تست از امواج صوتی برای تولید تصاویری از اندام های داخلی استفاده می کند. وسیله ای مانند میکروفون کوچک به نامِ مبدل (transducer) امواج صوتی ایجاد می کند و پس از آن، هنگام جهش بافت ها ی بدن ، اکو یا پژواک آنها ثبت می شود. این پژواک توسط یک کامپیوتر به یک تصویر سیاه و سفید تبدیل شده می شود که بر روی صفحه کامپیوتر نمایان است.

روش آزمون به چه صورت است: در طول تست شما دراز کشیده اید و یک تکنیسن یا دکتر مبدل را بر روی نقاط مورد نظر بدن حرکت می دهد. در بیشتر سونوگرافی ها ابتدا پوست با ژل لیز و روان می شود و سپس مبدل بر روی پوست قرار می گیرد. اغلب برای تشخیص GTD ، یک نوع متفاوت سونوگرافی با عنوان  سونوگرافی ترانس واژینال استفاده می شود. در این روش، یک مبدل کوچک در داخل واژن قرار داده می شود. که برای زنان مشکوک به GTD در طول سه ماهه اول بارداری، اجازه می دهد تصاویر خوبی از رحم تهیه شود.

پزشکان در جستجوی چه هستند: در یک بارداری نرمال، تصویر برداری اولترا سوند، تصویری از جنین در حال رشد در داخل رحم را نشان می دهد.

هر چند که در حاملی مولار کامل، جنینی در سونوگرافی دیده نمی شود. در عوض، اولترا سوند یک ویلی بزرگِ انگور-مانند تشخیص می دهد که نمونه ای از GTD است. در موارد نادر، سونوگرافی ممکن است یک بارداری "دو قلو" نشان دهد که یکی از آنها جنین طبیعی است و دیگری یک مول hydatidiform باشد. که در کمتر از 1% موارد رخ می دهد.

در یک حاملگی مولار جزئی، سونوگرافی می تواند تشکیل یک جفت غیر عادی را نشان دهد. اگر جنین دیده شود، اغلب تغییر شکل یافته و دفرمه شده است.

همچنین سونوگرافی را می توان برای کمک به یافتن حمله ی مول به بافت های محلی مورد استفاده قرار داد. اگر پس از برداشتن مول، سطح HCG خون هنوز هم بالا باشد، معاینات بیشتری باید انجام شود.

رادیوگرافی (اشعه X)  قفسه سینه

اشعه ایکس قفسه سینه می تواند در موارد GTD مداوم انجام شود تا ببینند آیا ریه های شما گسترش یافته است که موردی بسیار بعید است مگر اینکه سرطان بسیار پیشرفته گسترش یافته باشد. با این حال، سی تی اسکن قفسه سینه اغلب زمانی انجام می شود که دکتر شما مشکوک به گسترش آن در خارج رحم باشد. هر دو آزمایش را می توان به صورت سرپایی انجام داد.

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)

این تست ممکن است برای درک این موضوع انجام شود که آیا GTD در خارج از رحم، مانند ریه، مغز، کبد پخش شده است. سی تی اسکن یک آزمون اشعه ایکس است که تصاویر مقطعی دقیقی از بدن شما تولید می کند.

به جای گرفتن یک تصویر، مانند اشعه ایکس عادی، یک اسکنر CT با چرخش خود تصاویر بسیاری از شما می گیرد، این در حالیست که شما دراز کشیده اید. پس از آن، یک کامپیوتر این تصاویر را به صورت تصاویری از برش های اندام مورد مطالعه ترکیب می کند. بر خلاف اشعه ایکس عادی، سی تی اسکن تصاویر دقیق از بافت های نرم بدن ایجاد می کند.

قبل از اینکه هر گونه تصویری گرفته شود، ممکن است از شما خواسته شود 1 تا 2 پیمانه نیم لیتری از مایعی به نام حاجب خوراکی (oral contrast) بنوشید. این کمک می کند تا طرحی از قسمت های درونی شکم ایجاد شود و با تومورها اشتباه گرفته نشوند.

شما همچنین ممکن است یک تزریق IV (داخل وریدی) داشته باشید که یک نوع متفاوت از ماده حاجب رنگی (کنتراست IV) است. اینکار کمک می کند تا ساختار کلی بدن شما بهتر نمایان شود.

این تزریق ممکن است موجب گرگرفتگی (احساس گرما، به خصوص در صورت) شود. برخی از افراد حساسیت دارند و کهیر می زنند. به ندرت، واکنش های جدی تر مانند تنفسِ مشکل و یا فشار خون پایین ممکن است رخ دهد. می توان از داروهایی برای پیشگیری و درمان واکنش های آلرژیک استفاده نمود. اگر شما تا کنون واکنشی به هر گونه مواد کنتراست مورد استفاده برای اشعه ایکس داشته اید، حتماً به دکتر بگویید.

مدت زمانِ سی تی اسکن طولانی تر از اشعه ایکس عادی است. شما باید هنگام CT دراز بکشید. در طول آزمون، میز به داخل و خارج اسکنر می رود ، که دستگاهی به شکل حلقه است که به طور کامل میز را احاطه می کند. ممکن است هنگام برداشت تصاویر کمی احساس خفگی و محدودیت داشته باشید.

اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

اسکن های MRI نیز مانند CT اسکن ها، تصاویر دقیقی از بافت های نرم درون بدن ارائه می دهند. اما در اسکن MRI به جای اشعه ایکس، از امواج رادیویی و آهن ربا قوی استفاده می شود. انرژی امواج رادیویی جذب شده و سپس در الگوی تشکیل شده به دلیلِ نوع بافت بدن و یا به دلیل بیماری های خاص رها می شود. با استفاده از کامپیوتر، این الگو به یک تصویر بسیار دقیق از نقاط بدن ترجمه و تبدیل می شود. قبل از اسکن، مواد کنتراست به نام گادولینیوم اغلب به داخل ورید تزریق می شود تا جزئیات بهتر دیده شوند. که متفاوت از ماده حاجب وریدی مورد استفاده برای سی تی اسکن است.

اسکن MRI کمی بیشتر از سی تی اسکن ناخوشایند هستند. نخست، به دلیل آنکه طولانی تر - اغلب تا یک ساعت طول می کشند. دوم، شما را به داخل یک لوله باریک و محدود دراز می کشید که می تواند در افراد با ترس از فضاهای بسته (claustrophobia) ایجاد ناراحتی کند. دستگاههای ویژه ی MRI "باز" گاهی اوقات در صورت نیاز برای این افراد استفاده می شود. دستگاه همچنین باعث می شود صداهای وزوز و کلیک ایجاد شود، در برخی مراکز هدفون با موسیقی استفاده می شود تا از شنیدن این صداها جلوگیری شود.

اسکن های MRI برای دیدن مغز و نخاع مفید هستند. اگر مشخص شده باشد که GTD در جاهای دیگر مانند ریه ها گسترش یافته است، به احتمال زیاد برای اسکن مغز مورد استفاده قرار می گیرند. گاهی اوقات استفاده می شود تا ببینید آیا تومور درون دیواره رحم رشد کرده است.

اسکن توموگرافی تابش پوزیترون (PET)

اسکن PET زمانی مفید است که دکتر شما فکر می کند ممکن است سرطان گسترش یافته (و یا پس از درمان بازگشته)، اما محل آن را نمی داند. اسکن PET می توان به جای انواع مختلف تصویربرداری ها و آزمایشات مورد استفاده قرار داد. زیرا تمام بدن شما را اسکن می کند. با این حال، این آزمایشات به ندرت برای GTD استفاده می شود.

اسکن PET شامل تزریق نوعی از قند رادیواکتیو (با عنوان fluorodeoxyglucose یا FDG) به خون است. میزان رادیواکتیویته موردِ استفاده بسیار کم است. سلول های سرطانی در بدن به سرعت در حال رشد هستند، بنابراین،  مقادیر زیادی از قند رادیواکتیو را جذب می کنند. پس از آن، یک دوربین خاص می تواند تصاویری از مناطق رادیواکتیویته در بدن ایجاد کند. این تصویر مانند اسکن CT یا MRI دقیق نیست، اما اطلاعات مفیدی در مورد کل بدن ارائه می دهند.

برخی از ماشین آلات قادر به انجام هر دو PET و CT اسکن به صورت همزمان هستند (اسکن PET / CT). و به رادیولوژیست اجازه می دهد تا مناطق رادیواکتیویته بالاتر در PET با ظاهر آن منطقه در CT مورد مقایسه قرار دهد.

تست های دیگر

پزشکان اغلب می توانند بر اساس علائم، نتایج آزمایش خون و آزمایشات تصویربرداری، تشخیص نسبتاً قطعی از GTD داشته باشند، اما این تشخیص اغلب در بیماران مبتلا به خونریزی غیر طبیعی، پس از روشی به نام D & C (اتساع و کورتاژ) انجام می شود. در D & C سلولهای بافت برداشته شده ودر زیر میکروسکوپ مشاهده می شوند. سلول های انواع مختلف GTD در زیر میکروسکوپ متفاوت به نظر می رسند. گاهی اوقات، زمانی که مول های کامل و جزئی در سه ماهه اول در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرند، ممکن است به سختی از هم قابل تفکیک باشند.

اگر اینطور باشد، ممکن است جهت تشخیص این دو نوع مول، از تست های دیگر استفاده شوند. در برخی از آزمایشات، به نام سیتوژنتیک، تعداد و نوع کروموزوم مول مورد بررسی قرار می گیرد. آزمایشات دیگری ممکن است برخی ژن را که فقط از مادر آمده اند را ببیند، اگر یک مول ناقص در مقابل یک مول کامل باشد (D & C در بخش توصیف "جراحی بیماری تروفوبلاستیک بارداری." توضیح داده می شود). 

مراحل بیماری تروفوبلاست بارداری چگونه است؟

مرحله بندی، فرایندی است که در آن، میزان گسترش سرطان مشخص می شود. پزشکان از این اطلاعات برای انتخاب نوع درمانی که بهترین نتایج ممکن را ارائه دهد، استفاده می کنند..

حاملگی مولار (مول کامل و جزئی) معمولا به طور کامل در طی یک D & C (یا به ندرت، هیسترکتومی) برداشته می شوند، بنابراین، نیازی نیست که از نظر جراحی مرحله بندی شوند. مرحله بندی بیشتر برای بیماری تروفوبلاستیک بارداری دائمی مفید است، که شامل مول های مهاجم و choriocarcinomas است.

طبقه بندی بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD)

بیشتر سرطان ها بر اساس میزان بزرگی و اینکه آیا آنها به غدد لنفاوی و یا سایر اندام های دور گسترش یافته باشند، مرحله بندی می شوند. پس از آن، در مورد درمان بر اساس مرحله تصمیم گرفته می شود. همچنین از مرحله برای پیش بینی دیدگاه بیمار استفاده می شود. اما از آنجا که صرف نظر از وسعت بیماری،  درمان برای GTD معمولا موثر است عوامل دیگری مانند سن زن، طول مدت از زمان بارداری، و سطح HCG در پیش بینی دیدگاه یک زن (پیش آگهی) مفید تر می باشد. این عوامل در یک سیستم نمره دهی در نظر گرفته شده اند.

سیستم نمره دهی پیش آگهی

در ایالات متحده، بسیاری از مراکز سرطان از یک سیستم استفاده می کنند که زنان مبتلا به GTDs مداوم را با توجه به دیدگاه آنان، و بر اساس عوامل متعددی توصیف می کنند.

• زنان با امتیاز 6 یا کمتر در معرض خطر کم هستند و صرف نظر از میزان گسترش سرطان، چشم انداز (دیدگاه) خوبی دارند. تومور (ها) معمولا به خوبی به شیمی درمانی پاسخ می دهند.

• زنان با امتیاز 7 یا بیشتر در معرض خطر بیشتری هستند، و تومورهای آنها کمتر به شیمی درمانی پاسخ می دهد، حتی اگر آنها خیلی گسترش نیافته باشند. و ممکن است به شیمی درمانی فشرده تری نیاز داشته باشند.

مرحله بندی آناتومیک FIGO

فدراسیون بین المللی زنان و زایمان (FIGO) یک سیستم مرحله بندی بر اساس میزان  GTD انجام داده که به شرح زیر است:

مرحله اول: تومور هنوز در داخل رحم است.

مرحله دوم: تومور در خارج از رحم به سایر ساختارهای دستگاه تناسلی (مانند مهبل (واژن) و تخمدانها) گسترش یافته است. اما در خارج از لگن گسترش نیافته است.

مرحله سوم: تومور به ریه ها گسترش یافته است؛ و ممکن است ساختارهای تناسلی مانند واژن یا فرج را درگیر کند.

مرحله چهارم: تومور در اعضای دور مانند مغز، کبد، کلیه ها، و / یا دستگاه گوارش پخش شده است.

گروه بندی مراحل

گروه بندی مرحله فرایندی است که برخی از پزشکان استفاده می کنند و ترکیبی از نمره پیش آگهی و مرحله آناتومیک است. در این مرحله بندی آناتومیک، حرف A زمانی بکار می رود که نمره ی پپیش آگهی خطر پایینی را نشان دهد و اگر نمره پیش آگهی خطر بالا را نشان دهد، از حرف B استفاده می شود.

مرحله IA: تومور در خارج از رحم گسترش نیافته است، و نمره پیش آگهی در معرض خطر کم است.

مرحله IB: تومور در خارج از رحم گسترش نیافته است، و نمره پیش آگهی در معرض خطر بالا است.

مرحله IIA: تومور خارج از رحم رشد یافته اما فراتر از مهبل (واژن) یا لگن نرفته است، و نمره پیش آگهی در معرض خطر کم است.

مرحله IIB: تومور خارج از رحم رشد کرده است اما فراتر از مهبل (واژن) یا لگن قرار ندارد ، و نمره پیش آگهی در معرض خطر بالا است.

مرحله IIIA: تومور به ریه ها گسترش یافته است، و ممکن است ساختار دستگاه تناسلی مانند واژن یا فرج را نیز درگیر کند. نمره پیش آگهی در معرض خطر کم است.

مرحله IIIB: تومور به ریه ها گسترش یافته است، و ممکن است ساختار دستگاه تناسلی مانند واژن یا فرج را نیز درگیر کند. نمره پیش آگهی در معرض خطر بالا است.

مرحله IVA: سرطان به اندامهای دوردست، مانند مغز، کبد، کلیه ها، و / یا دستگاه گوارش پخش شده است. نمره پیش آگهی در معرض خطر کم قرار دارد.

IVB مرحله: سرطان به اندامهای دوردست، مانند مغز، کبد، کلیه ها، و / یا دستگاه گوارش پخش شده است. نمره پیش آگهی در معرض خطر بالا قرار دارد.

یکی دیگر از گزینه ها، ترکیبی از مرحله آناتومیک با تعداد نمره ی پیش آگهی واقعی است (با دو نقطه از هم جدا می شوند). به عنوان مثال به صورت II:5 .

اگر GTD پس از درمان برگشت (عود بیماری)، بیماری که "restaged" شده یا دوباره مرحله بندی شده است. این موضوع زمانی مورد ملاحظه قرار می گیرد که بیماری همراه با درمان قبلی در بدن باشد.

بیماری تروفوبلاستیک بارداری چگونه درمان می شود؟

این اطلاعات بیانگر دیدگاه های پزشکان و پرستارانی است که در هیئت تحریریه پایگاه اطلاعات انجمن سرطان آمریکا مشغول به کار هستند. این دیدگاهها بر اساس تفسیر مطالعات منتشر شده ی آنها و همچنین تجربیات حرفه ای آنها در مجلات پزشکی است.

این اطلاعات درمانی، سیاست رسمی انجمن نیست و قصد نداریم به عنوان توصیه ی پزشکی جایگزینِ تخصص و قضاوت تیم مراقبت از سرطان شما باشد. بلکه قصد داریم جهت تصمیم گیری آگاهانه، همراه با دکتر خود، به شما و خانواده اتان کمک کنیم.

دکتر شما ممکن است دلایلی برای پیشنهاد یک برنامه ی درمانی متفاوت از این گزینه های درمانی عمومی داشته باشد.

تردید نداشته باشید و سئوالات خود را در مورد گزینه های درمانی بپرسید.

در قسمت اول این بخش، انواع مختلف درمانهای بکار رفته برای بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD) توضیح داده می شود. این اطلاعات پس از توصیف رایج ترین روشهای بکار رفته برای درمان این سرطان ها بر اساس نوع و طبقه بندی GTD آمده است.

تصمیم گیری درمان

پس از تشخیص و مرحله بندی GTD، تیم پزشکی شما می تواند یک یا چند گزینه ی درمانی را توصیه نماید. دکترهای تیم درمانی سرطان ممکن است شامل افراد زیر باشند:

• متخصص زنان: یک دکتر که بیماری های دستگاه تناسلی زنان را درمان می کند.
• انکولوژیست های زنان و زایمان: دکتر متخصص در سرطان دستگاه تناسلی زنان
• پرتو انکولوژیست: یک دکتر که از اشعه برای درمان سرطان استفاده می کند.
• یک متخصص انکولوژی: یک دکتر که از شیمی درمانی و سایر داروها برای درمان سرطان استفاده می کند.

بسیاری از متخصصان دیگر که ممکن است در مراقبت از شما حضور داشته باشند، شامل پرستار، پزشکان، روانشناسان، مددکاران اجتماعی، متخصصان توانبخشی، و سایر متخصصان حوزه ی بهداشت و سلامت می باشد.

مهم نیست که نوع و مرحله GTD یک زن چیست، درمان در دسترس است. انتخاب درمان شما بستگی به عوامل بسیاری دارد. محل و وسعت بیماری بسیار مهم است. عوامل مهم دیگر عبارتند از نوع GTD که در حال حاضر موجود است، سطح HCG (گنادوتروپین جفتی انسان)، طول مدت بیماری، محل متاستاز ، در صورت وجود، و میزان درمان قبل. برای انتخاب یک برنامه درمانی، شما و تیم پزشکی، سن، وضعیت سلامت عمومی، و اولویت های شخصی در نظر خواهند داشت.

شروع درمان در اسرع وقت و پس از تشخیص GTD ، حائز اهمیت است. روش های اصلی درمان عبارتند از:

• جراحی
• شیمی درمانی
• پرتودرمانی (که کمتر استفاده می شود)

گاهی اوقات بهترین روش، ترکیبی از 2 یا چند روش است. بحث در مورد همه گزینه های درمانی، از جمله اهداف و عوارض جانبی احتمالی اهمیت دارد، با پزشکان خود را برای کمک به تصمیم گیری بهترین گزینه ی متناسب با نیازهای شما و مواردی که به آن مطمئن نیستید، مشورت نمایید. شما می توانید در بخش "چه باید از دکتر خود درباره بیماری تروفوبلاستیک بارداری پرسید؟" پرسش های خوبی  پیدا کنید.

چند بخش بعدی انواع درمانها بکار رفته برای GTD را توضیح می دهند، که پس از بحث در مورد رایج ترین روشها بر اساس نوع و مرحله است.

عمل جراحی برای بیماری تروفوبلاستیک بارداری

اتساع ساکشن و کورتاژ (D & C)

این روش اغلب برای تشخیص حاملگی مولار بکار می رود و ممکن است اولین درمان برای مول hydatidiform  باشد. و می تواند تنها درمان مورد نیاز باشد. در اتاق عمل در یک بیمارستان و یا نوع دیگری از مراکز جراحی انجام می شود.

در اغلب موارد، بیهوشی عمومی استفاده می شود (که شما در خواب هستند). با استفاده از یک ابزار خاص، دکتر دهانه رحم (سرویکس) را بزرگ (متسع) می کند و سپس یک دستگاه خلاء مانند را وارد می کند که بیشتر تومور را  بر می دارد. سپس دکتر از یک ابزار طولانی قاشق مانند (کورت) برای خراش پوشش داخلی رحم و حذف هر گونه بافت مولار باقی مانده استفاده می کند. در این روش ممکن است یک (IV) انفوزیون داخل وریدی از دارویی به نام اکسی توسین دریافت کنید. که موجب انقباض رحم و خروج محتویات آن می شود.

پس از عمل، بسیاری از زنان می توانند در همان روز به خانه بروند. عوارض بالقوه ی مکش D & C معمول نیست اما می تواند شامل واکنش به بیهوشی، خونریزی از رحم، عفونت، زخم دهانه رحم یا سرویکس و لخته شدن خون باشد. یک عارضه جانبی نادر اما جدی ایجادِ مشکلات تنفسی است و زمانی پدید می آید که قطعات کوچکی از بافت تروفوبلاستیک قطع و از طریق رگ های خونی به ریه ها بروند. بسیاری از زنان گرفتگی و اسپاسم در لگن دارند و برخی تا یک روز پس از عمل، خونریزی واژینال یا لکه بینی خواهند داشت.

هیسترکتومی (Hysterectomy)

در این نوع عمل جراحی، رحم برداشته می شود این گزینه برای زنان با مول های hydatidiform است و دیگر نمی خواهند بچه ی دیگری داشته باشند، اما اغلب استفاده نمی شود. و همچنین درمان استاندارد برای زنان با تومورهای تروفوبلاستیک محل جفت و  تومورهای تروفوبلاستیک اپیتلیویید است. حذف رحم تضمین می کند که همه سلول های تومور در رحم از بین رفته اند - از جمله هر کدام که به لایه عضلانی (میومتر) هجوم برده بودند. اما از آنجا که ممکن است برخی از سلول های تومور در خارج از رحم گسترش یافته باشند، تضمین نمی کند که تمام سلول های تومور از بدن حذف خواهند شد.

تخمدان ها معمولا در محل خود باقی می مانند. به ندرت، زمانی که کیست های theca-lutein (کیسه های پر از مایع) در تخمدان وجود داشته باشند، این کیست ها نیز برداشته خواهند شد که این عمل سیستکتومی نامیده می شود.

سه روش برای برداشتن رحم وجود دارد:

هیسترکتومی شکمی: در طی این عمل، رحم با استفاده از برشی در جلوی شکم برداشته می شود.

هیسترکتومی واژینال: ندرت اتفاق می افتد، اگر رحم خیلی بزرگ نباشد، ممکن است از طریق واژن منفصل و در آورده شود. در برخی موارد، ممکن است جراح برش کوچکی در شکم ایجاد کند تا لاپاروسکوپ – ابزاری بلند و نازک با یک دوربین ویدئویی در انتهای آن – را برای کمک به جراحی وارد نماید. این روش هیسترکتومی واژینال با کمک لاپاروسکوپی شناخته می شود. از آنجا که هیچ برش بزرگی در شکم وجود ندارد، اغلب سریع تر از هیسترکتومی شکمی بهبود می یابد.

برای تمام این عمل ها، بیمار یا در خواب است (بیهوشی عمومی) و یا از مسکن و بی حسی زیر کمر (بی حسی موضعی) استفاده شده است. بستری در بیمارستان در حدود 2 تا 3 روز برای هیسترکتومی شکمی رایج است. بهبودی کامل حدود 4 تا 6 هفته طول می کشد. توقف در بیمارستان برای یک هیسترکتومی واژینال 1 تا 2 روز با زمان بهبودی از 2 تا 3 هفته است. بازیابی مشابه برای هیسترکتومی لاپاروسکوپی انتظار می رود.

هیسترکتومی منجر به نا باروری می شود. برخی دردها پس از عمل جراحی شایع است اما معمولا می توانید به خوبی با دارو کنترل نمایید. عوارض ناشی از جراحی ها، غیر معمول است اما می تواند شامل مواردی مانند واکنش به بیهوشی، خونریزی بیش از حد، عفونت، یا صدمه به دستگاه ادراری، روده، و یا به اعصاب باشد.

جراحی (مکش D & C یا هیسترکتومی) موجب حذف منبع بیماری در رحم می شود، اما رهایی از شر سلولهای سرطانی که ممکن است در خارج از رحم به سایر نقاط بدن گسترش یافته باشند، صورت نمی گیرد. برای اطمینان از اینکه که هیچ سلول سرطانی باقی نماده است. بعد از عمل جراحی، سطح HCG خون به دقت درهای زمان  منظم بررسی می شود. اگر سطح HCG در همان وصعیت باقی بماند و یا شروع به افزایش کند، پزشکان توصیه می کنند که این زنان شیمی درمانی دریافت کنند. اکثر زنان مبتلا به مول های hydatidiform به شیمی درمانی نیاز ندارند.

جراحی تومورهای متاستاتیک

حتی زمانی که بیماری تروفوبلاستیک بارداری به نواحی دوردست بدن گسترش یافته باشد، می تواند به طور موثر اغلب با شیمی درمانی درمان شود. اما در برخی موارد نادر، جراحی ممکن است برای حذف تومور در کبد، ریه، مغز، و یا جاهای دیگر مورد استفاده  قرار گیرد، به خصوص اگر شیمی درمانی تومور موجب کاهش تومور (ها) نشود.

شیمی درمانی برای بیماری تروفوبلاستیک بارداری

شیمی درمانی با استفاده از داروهای ضد سرطان است که به داخل ورید تزریق می شوند یا خوراکی هستند. این دارو وارد جریان خون شده و به تمام مناطق بدن می رسد، این درمان برای سرطان هایی مفید است که به اعضای دور گسترش یافته اند (متاستاز). بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD) یکی از معدود سرطان هایی است که بدون توجه به پیشرفت آن، تقریبا همیشه می توان با شیمی درمانی درمان نمود. بهترین شاخص برای اینکه از کدام دارو استفاده شود، نمره پیش آگهی است. داروهایی که می توان برای درمان GTD استفاده نمود عبارتند از:

• Methotrexate (with or without leucovorin)
• (Actinomycin-D (dactinomycin
• Cyclophosphamide (Cytoxan^®)
•  Chlorambucil
• Vincristine (Oncovin^®)
• Etoposide (VP-16)
• Cisplatin
•  Ifosfamide (Ifex^®)
•  Bleomycin
• Fluorouracil (5-FU)
•  Paclitaxel (Taxol®)

برای کاهش خطر عوارض جانبی، پزشکان سعی می کنند از کمترین دارو با پایین ترین دوز که هنوز هم موثر باشد، استفاده کنند. به عنوان یک قاعده کلی، زنان که نیاز به شیمی درمانی دارند و در گروه کم خطر قرار دارند (نگاه کنید به بخش "چگونه بیماری تروفوبلاستیک بارداری مرحله بندی می شود؟") تنها یک دارو به آنها داده می شود. زنانی که در گروه پرخطر قرار می گیرند معمولا ترکیبی از مواد دارویی را، اغلب در دوزهای بالاتر دریافت می کنند.

درمان تنها با یک دارو

متوتروکسات: شیمی درمانی با متوترکسات به تنهایی می تواند در بسیاری از زنان مبتلا به بیماری کم خطر استفاده شود. متوترکسات را می توان به صورت تزریق به داخل ورید یا عضله هر روز به مدت 5 روز داد. این دارو را می توان دوباره پس از یک دوره استراحت، بر اساس سطح HCG تکرا نمود. روش دیگرِ استفاده از متوترکسات، یک دوز بزرگتر یک بار در هفته است. اساس سطح HCG ، درمان تا زمانی که مورد نیاز است ادامه دارد.

یکی دیگر از گزینه ها مصرفِ متوترکسات همراه با اسید فولینیک (که لوکوورین نیز نام دارد) است. لوکوورین یک داروی شیمی درمانی نیست، بلکه یک نوع ویتامین مربوط به اسید فولیک است که اثرات سمی که متوترکسات را کاهش می دهد. در این دوره درمان، متوترکسات در روزهای 1، 3، 5، 7 مصرف می شود و لوکوورین در روزهای 2، 4، 6 و 8 داده می شود. هر چرخه دارای 8 روز درمان است و پس  7 روز دوره ی استراحت، چرخه تکرار می شود. این روش دارای روزهای درمان بیشتری است، و ممکن است راحتی کمتری داشته باشد. در تمام موارد، متوتروکسات در چرخه ای تکرار شونده و تا زمانی که سطح خونی HCG برای چند هفته، در حالت طبیعی باقی بماند مصرف می شود. ویتامین ها مانند اسید فولیک می تواند تاثیر متوترکسات را کاهش دهد، بنابراین نباید با این دارو مصرف شود، مگر اینکه با تجویز پزشک باشد.

اکتینومایسین-D: یکی دیگر از گزینه ها مصرفِ اکتینومایسین-D به جای متوترکسات است. این دارو ممکن است به خصوص در بیماران مبتلا به مشکلات کبدی مفید باشد، زیرا کمتر از متوترکسات برای کبد سمی است. اکتینومایسین-D در داخل یک ورید (به صورت داخل وریدی، یا IV)، هر روز به مدت 5 روز و پس از آن، چند روز بدون درمان مصرف می شود. همچنین به عنوان یک درمان تک دوز به مقدار بیشتر یک بار در هر 2 هفته داده می شود. به نظر می رسد این برنامه عوارض جانبی کمتر و تاثیر بهتری دارد. در هر صورت، چرخه تکرار می شود تا سطح HCG به مدت چند هفته در محدوده نرمال باقی بماند.

اتوپوزید: به صورت وریدی IV))، هر روز به مدت 3 تا 5 روز، به دنبال چند روز درمان مصرف می شود. بسیار کمتر از اکتینومایسین یا متوترکسات به تنهایی کاربرد دارد.

ترکیب داروها

زنان مبتلا به بیماری با خطر بالا ترکیبی از داروهایی از قبیل متوترکسات ، اکتینومایسین-D، و سیکلوفسفامید دریافت می کنند. داروهای دیگر مانند اتوپوزید، وین کریستین و پلاتین نیز ممکن است استفاده شود.

برخی از ترکیبات که معمولا استفاده می شود عبارتند از:

• MAC: methotrexate/leucovorin, actinomycin-D, and cyclophosphamide or chlorambucil
• EMA –CO: etoposide, methotrexate/leucovorin, and actinomycin-D, followed a week later by cyclophosphamide and vincristine (Oncovin)
• EMA-EP: etoposide, methotrexate/leucovorin, and actinomycin-D, followed a week later by etoposide and cisplatin ("platinum")
• VBP: vinblastine, bleomycin, and cisplatin
• BEP: bleomycin, etoposide, cisplatin

عوارض جانبی احتمالی

داروهای شیمی درمانی به سلول هایی که به سرعت در حال تقسیم هستند، حمله می کند، به همین دلیل است که آنها علیه سلول های سرطانی تاثیر دارند. اما سلول های دیگر در بدن، مانند آنهایی که در مغز استخوان هستند، پوشش دهان و روده، و فولیکول های مو، نیز به سرعت تقسیم می شوند. این سلول ها نیز به احتمال زیاد تحت تاثیر شیمی درمانی قرار می گیرند، که می تواند به برخی از عوارض جانبی منجر شود.

عوارض جانبی شیمی درمانی به نوع و مقدار مصرف دارو و طول زمان مصرف بستگی دارد. عوارض جانبی شایع داروهای شیمی درمانی عبارتند از:

• ریزش مو
• زخم های دهان
• از دست دادن اشتها
• تهوع و استفراغ
• تعداد سلول های خونی کم

از آنجا که شیمی درمانی می تواند سلول های تولید خون در مغز استخوان آسیب برساند، ممکن است شمار سلول های خونی کاهش یابد. که منجر به موارد زیر می شود:

• افزایش احتمال عفونت (به دلیل تعداد کم سلول های سفید خون)
• کبودی یا خونریزی زیاد (به دلیل تعداد کم پلاکت خون)
• خستگی (به دلیل تعداد کم سلول های قرمز خون)

بسیاری از این عوارض جانبی کوتاه مدت هستند و بعد از درمان به پایان می رسند. اغلب راه هایی برای کاهش این عوارض جانبی وجود دارد. به عنوان مثال، داروهایی را می توان برای کمک به جلوگیری و یا کاهش تهوع و استفراغ مصرف نمود. هر گونه سوال در مورد عوارض جانبی را با تیم مراقبت سرطان مطرح کنید.

همراه با اثرات ذکر شده در بالا، برخی از عوارض جانبی که خاصِ برخی داروها هستند، عبارتند از:

• عوارض جانبی شایع متوترکسات زخم در دهانو اسهال می باشد. این دارو همچنین می تواند موجب آسیب خفیف به کبد شود که در تست های خونی خاص (آنزیم های کبدی) دیده می شود. برخی زنان عوارضی مانند التهاب چشم (ورم ملتحمه)، درد در قفسه سینه یا شکم، سوزش در منطقه تناسلی، و یا بثورات پوستی دارند. ریزش مو و عوارض جانبی خون معمولا با درمان تک دارویی با متوترکسات رخ نمی دهد.
• اکتینومایسین-D  می تواند موجب تهوع و استفراغ نسبتا شدید شود. که با داروهایی قبل از شیمی درمانی قابل جلوگیری است. درمان با اکتینومایسین-D یا درمان ترکیبی به احتمال زیاد منجر به ریزش مو می شود. توانایی مغز استخوان برای تولید سلولهای خونی ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد، که به نوبه خود ممکن است توانایی سیستم ایمنی بدن درمبارزه با عفونت را کاهش دهد.
• بلئومایسین می تواند موجب مشکلاتی در ریه شود. که بیشتر در بیمارانی که سیگار می کشند، اتفاق می افتد.
• سیکلوفسفامید و ifosfamide می تواند موجب تهوع و ریزش مو شوند. همچنین می توانند التهاب مثانه  و به ندرت، مشکلات شدید ریه را ایجاد نمایند.
• در موارد نادر، درمان اتوپوزید با توسعه سرطان خون در چند سال بعد در ارتباط است. پلاتین نیز به این مورد ارتباط دارد، هر چند کمتر از درمان با اتوپوزید رخ می دهد. اما پزشکان هنوز هم این دارو را مهم می دانند زیرا مزایای آن برای درمان سرطان، بیش از احتمال اندک ابتلا به لوسمی است.
• وین کریستین و سیسپلاتین می توانند به اعصاب آسیب برساند (نوروپاتی نامیده می شود). ممکن است بیماران احساس سوزن سوزن شدن و بی حسی، به خصوص در دست و پا داشته باشند. سیس پلاتین همچنین می تواند موجب از دست دادن شنوایی و آسیب به کلیه شود. این عوارض جانبی ممکن است پس از توقف درمان باقی بمانند.

شما باید هر گونه عوارض جانبی و یا تغییراتی که هنگام شیمی درمانی متوجه می شوید به تیم پزشکی خود  گزارش دهید تا فوراً درمان شوند. در برخی موارد، ممکن است نیاز به کاهش دوز داروهای شیمی درمانی یا تاخیر درمان یا توقف آن باشد تا مانعِ بدتر شدن اثرات دارو شوند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد شیمی درمانی، به بخش "شیمی درمانی" در وب سایت ما، و یا سند A به نام راهنمای شیمی درمانی مراجعه شود.

پرتو درمانی برای بیماری تروفوبلاستیک بارداری

در پرتو درمانی، اشعه x متمرکز با انرژی بالا در بدن نفوذ می کند تا به سلول های سرطانی برسند و آنها را نابود کنند. اغلب برای درمان بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD) از پرتو درمانی استفاده نمی شود، مگر اینکه گسترش یافته باشد و به شیمی درمانی پاسخ ندهد پس از آن ممکن است برای درمان محل هایی بکار رود که سرطان موجب درد یا مشکلات دیگری در آنجا شده است. همچنین ممکن است هنگامی استفاده شود که GTD است به مغز گسترش یافته است.

نوع پرتودرمانی که اغلب برای درمان GTD استفاده می شود، پرتو درمانی خارجی نامیده می شود. در این نوع از اشعه درمانی، تابش از یک ماشین در خارج از بدن است و سرطان را هدف قرار می دهد. این نوع پرتودرمانی بسیار شبیه به یک اشعه ایکس تشخیصی است، به جز این که این درمان طول می کشد و درمان معمولا به صورت روزانه و بیش از چند هفته تکرار می شود.

عوارض جانبی پرتو درمانی با توجه به ناحیه ی تحت درمان، می تواند شامل موارد زیر باشد:

• تهوع و استفراغ، اگر شکم یا لگن درمان شوند، بدتر می شود.
• تغییرات پوستی، اعم از قرمزی خفیف یا تاول و لایه برداری
• ریزش مو در منطقه تحت درمان
• اسهال (اگر لگن در حال درمان باشد)
• خستگی
• تعداد  کم سلول های خون

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد پرتودرمانی، به "پرتو درمانی" بخش از وب سایت ما، و یا سند ما با عنوان درک پرتو درمانی را ببینید: راهنمای برای بیماران و خانواده ها. 

درمان های مکمل و جایگزین بیماری تروفوبلاستیک بارداری

هنگام ابتلا به به سرطان، به احتمال زیاد در مورد راه های درمان سرطان یا کاهش علائم آن شنیده باشید که دکتر به آن اشاره نکرده باشد. هر یک از دوستان و اعضای خانواده در گروه های اینترنت و وب سایت ایده ای ارائه می دهند که ممکن است به شما کمک کند. این روش ها می تواند شامل ویتامین ها، گیاهان دارویی و رژیم غذایی خاص، و یا روش های دیگر مانند طب سوزنی و یا ماساژ باشد.

درمان های مکمل و جایگزین دقیقاً چه هستند؟

این عبارات به صورت مشابهی مورد استفاده قرار نمی گیرند، بلکه برای اشاره به روشهای مختلفی هستند که ممکن است گیج کننده باشد. در اینجا درمان مکمل درمان هایی هستند که در کنار مراقبت های پزشکی معمول مورد استفاده قرا می گیرند و درمان های جایگزین، درمان هایی هستند که به جای درمان پزشکی دکتر بکار می روند.

روشهای مکمل: بیشتر روش های درمان مکمل، برای درمان سرطان عرضه نشده اند. بیشتر، برای کمک به شما برای داشتنِ احساس بهتر استفاده می شود. برخی از روش های که همراه با درمان عادی استفاده می شود داروهایی برای کاهش استرس هستند، طب سوزنی برای کمک به تسکین درد، و یا چای نعناع برای از بین بردن حالت تهوع است. ثابت شده که برخی از آنها مفید نمی باشد، و تعداد کمی از آنها حتی مضر نیز می باشد.

درمان های جایگزین: درمان های جایگزین ممکن است برای درمان سرطان ارائه شوند. مطمئن بودن یا تاثیر این درمان ها در کارآزمایی های بالینی ثابت نشده است. برخی از این روش ممکن است خطراتی داشته باشند، و یا عوارض جانبی آنها تهدیدی برای زندگی باشد. اما بزرگترین خطر در اکثر موارد این است که ممکن است فرصت استفاده از درمان استاندارد پزشکی را از دست بدهید. تاخیر و یا وقفه در درمان های پزشکی ممکن است به سرطان زمان بیشتری برای رشد بدهد و احتمال تاثیر درمان را کاهش دهد.

داشتن اطلاعات بیشتر

دانستن این نکته ساده است که چرا افراد مبتلا به سرطان به درمانهای جایگزین فکر می کنند. شما می خواهید هر کاری برای مبارزه با سرطان انجام دهید، و ایده ی درمانِ بدون عوارض جانبی به نظر عالیست. گاهی اوقات درمان های پزشکی مانند شیمی درمانی، سخت دریافت می شوند یا ممکن است دیگر تاثیر نداشته باشد. اما حقیقت این است که بیشتر این درمانهای جایگزین تست نشده اند و تاثیر آنها در درمان سرطان اثبات نشده است.

هنگام بررسی گزینه های درمانی، این 3 گام مهم را در نظر داشته باشید:

• به دنبال "پرچم های قرمزی" باشید که بیانگر تقلب هستند. آیا این نوید بخشِ درمانِ روش همه یا بیشتر سرطان است؟ آیا به شما گفته شده که به درمانهای پزشکی عادی نیاز نخواهید داشت؟ آیا این درمان "رازی" است که بخاطر آن باید برخی ارائه دهندگان را ملاقات نمایید یا به کشور دیگری سفر کنید؟
• با دکتر یا پرستار خود در مورد هر روشی که می خاهید مورد استفاده قرار دهید، صحبت نمایید.

انتخاب به شما بستگی دارد

تصمیم گیری در مورد روش درمان یا مدیریت سرطان به شما بستگی دارد. اگر می خواهید از درمان غیر استاندارد استفاده کنید، در مورد آن اطلاعات کسب نمایید و با دکتر خود صحبت کنید. با داشتن اطلاعات مناسب و حمایت تیم پزشکی، ممکن است قادر به استفاده ی مطمئن از این روشها د کاهش صدمات آنها باشید. 

 درمان بیماری تروفوبلاستیک بارداری با توجه به نوع و مرحله

فهرست زیر گزینه های درمان استاندارد با توجه به نوع بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD) و مرحله و گروه پیش آگهی این بیماری است. این درمان ها در بخش های جداگانه در مورد جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی بحث با جزئیات بیشتری شده است.

مول های Hydatidiform (مول کامل و جزئی)

درمان استاندارد برای زنان که ممکن است مایل به داشتن فرزند در آینده باشند، برداشتن تومور از طریق اتساع ساکشن و کورتاژ (D & C) است. زنانی که دیگر مایل به داشتن فرزند نیستند، می توانند با هیسترکتومی (برداشتن تومور و کل رحم) درمان شوند. هیسترکتومی تضمین می کند هیچ تومور در رحم باقی می ماند اما، مانند D & C، سلول های توموری که ممکن است در خارج از رحم گسترش یافته باشند، درمان نمی کند.

به ندرت، یک مول به صورت بخشی از بارداری "دوقلو"  ایجاد می شود که در آن جنین نرمال همراه با یک مول وجود دارد. در این مورد، بارداری به دقت تحت مراقبت است و معمولا ادامه ی آن را اجازه می دهند. سپس مول بعد از زایمان درمان می شود.

در هر صورت، هنگامی که تومور برداشته شود، یک آسیب شناس آن را در زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا نشانه هایی از کوریوکارسینوما و یا دیگر تغییرات بدخیم در نمونه بررسی شود. اگر هیچ کدام وجود نداشت، پس از آن بیماران به دقت با اندازه گیری مکرر سطح HCG خون (سطح گنادوتروپین جفتی انسان) تحت نظارت هستند. این سطوح باید کاهش یافته و در عرض چند ماه غیر قابل کشف شود. در غیر اینصورت، هنوز هم امکان وجود یک بافت مول عمیق در رحم (یک مول مهاجم) و یا در نقاط دیگر بدن وجود دارد.

پزشکان توصیه می کنند که زنان در طول سال اول پس از تشخیص باردار نشوند، زیرا بارداری سطوح HCG بالا برده و تشخیص آن سخت است که آیا بافت مولار باقی مانده یا کوریوکارسینوما وجود دارد. ممکن است از قرص های ضد بارداری استفاده شود، اما دستگاه های داخل رحمی (IUD ها) در این زمان باید به دلیل خطر ابتلا به خونریزی، عفونت، یا مشکلات دیگر استفاده نشود. گاهی اوقات آی یو دی می تواند مشکلاتی ایجاد کنند که شبیه باقی ماندنِ تومور در رحم است.

اگر سطح HCG خون شروع به افزایش کند و یا هنوز بعد از یک مدت زمان معقول (اغلب در اطراف 4 تا 6 ماه) قابل تشخیص باشد، به این معنی که بیمار GTD مداوم (مانند یک مول مهاجم و یا کوریوکارسینوما) دارد. که باید با شیمی درمانی درمان شود. همچنین شیمی درمانی لازم است اگر آسیب شناس کوریوکارسینوما را در نمونه بافت پیدا کند. در حدود 1 مورد از هر 5 زن، پس از حاملگی مولار به شیمی درمانی نیاز دارند.

مرحله اول تومورهای تروفوبلاستیک بارداری کم خطر

این مرحله می تواند به صورت بیماری تروفوبلاستیک پایدار حاملگی (که در آن سطح HCG پس از درمان حاملگی مولار به حالت عادی کاهش ینافته است) باشد و یا یک کوریوکارسینوما یا محل جفت تومور تروفوبلاستیک که در نمونه کورتاژ پیدا شود. تومور هنوز به رحم محدود است، و نمره پیش آگهی کمتر از 7 است.

شیمی درمانی با متوترکسات (با یا بدون لوکوورین / اسید فولینیک) و یا اکتینومایسین-D درمانهای توصیه شده برای مرحله 1 هستند که بیماری کم خطر است. همچنین ممکن است جراحی برای برداشتن رحم (هیسترکتومی) توصیه شود، به ویژه برای زنان که دیگر نمی خواهند بچه دار شوند. با اینکار مقدار مورد نیاز شیمی کاهش می یابد.

شیمی درمانی ادامه می یابد تا زمانی که دیگر هیچ نشانه ای از سرطان وجود نداته باشد، که بر اساس سطح HCG در خون است (سطح HCG باید پس از درمان به حالت عادی برگردد). اگر داروهای اولیه شیمی درمانی برای رهایی از شر تومور تاثیر نداشت، داروی دوم ممکن است امتحان شود. اگر هنوز هم در این مرحله، سطح HCG قابل تشخیص باشد، شیمی درمانی فشرده تر با ترکیبی از داروها ممکن است مورد نیاز باشد.

تومور تروفوبلاستیک محل - جفت (PSTT) با هیسترکتومی درمان می شود. شیمی درمانی معمولا مفید نیست. زیرا در PSTT ، سطح  HCGخون بالا نیست. ممکن است هورمون دیگری به نام لاکتوژن جفت انسان (HPL) چک شود و مورد بررسی قرار گیرد.

تومور تروفوبلاستیک اپیتلیویید (ETT) نیز با هیسترکتومی درمان می شود. سطح HCG ممکن است کمی بالا برود، و در این صورت دوباره بعد از عمل جراحی بررسی می شود. شیمی درمانی در درمان این تومور ها موثر است.

مرحله ی 2 و 3  تومورهای کم خطر تروفوبلاستیک بارداری

این تومورها به ساختارهای تناسلی و یا به ریه ها گسترش یافته است، اما نمره پیش آگهی کمتر از 7 است. شیمی درمانی با متوترکسات (با یا بدون لوکوورین) و یا اکتینومایسین-D به تنهایی در بسیاری از موارد مورد نیاز است. اگر یک داروی منفرد تاثیر نداشته باشد، شیمی درمانی ترکیبی معمولا موثر است. در موارد نادر، عمل جراحی برای برداشتن تومور به همراه شیمی درمانی استفاده می شود. سطح HCG خون بعد از درمان اندازه گیری و باید به حالت عادی برگشته باشد. PSTTs و ETTs  به خوبی به شیمی درمانی پاسخ نمی دهند، بلکه با عمل جراحی برای برداشتن رحم (هیسترکتومی) درمان می شوند.

مرحله ی 2 و 3  تومورهای تروفوبلاستیک بارداری با خطر بالا

ین تومورها به ساختارهای تناسلی و یا ریه ها گسترش یافته است، و نمره پیش آگهی 7 و یا بالاتر است. درمان استاندارد معمولا ترکیبی از رژیم فشرده شیمی درمانی ترکیبی مانند EMA-CO (اتوپوزید، متوترکسات / لوکوورین و اکتینومایسین-D، و هفته بعد سیکلوفسفامید و وین کریستین) است. ترکیبی از سیس پلاتین و اتوپوزید ممکن است قبل از EMA-CO آغاز شود، تجویز شود. دیگر ترکیبات دارویی، مانند EMA-EP (اتوپوزید، متوترکسات / لوکوورین و اکتینومایسین-D، و یک هفته بعد توسط اتوپوزید و سیس پلاتین) است، اگر چه ممکن است زمانی استفاده شوند که رژیم EMA-CO 'T موثر نباشد. در موارد نادر، عمل جراحی برای برداشتن تومور به همراه شیمی درمانی استفاده می شود. سطح HCG خون بعد از درمان اندازه گیری و باید به حالت عادی بازگشته باشد. PSTTs و ETTs به خوبی به شیمی درمانی پاسخ نمی دهند، به طوری که از همان ابتدا با عمل جراحی برای برداشتن رحم (هیسترکتومی) درمان می شوند.

مرحله ی 4  تومورهای تروفوبلاستیک بارداری

این تومورها به درمان فشرده نیاز دارند چرا که به نقاط دورتری مانند کبد یا مغز گسترش یافته است. شیمی درمانی ترکیبی مانند رژیم EMA-CO درمانِ استاندارد است. اگر سرطان به مغز رسیده باشد، اغلب پرتودرمانی به سر تاثیر خوبی دارد. در برخی موارد ممکن است،عمل جراحی برای برداشتن تومور همراه با شیمی درمانی استفاده شود. گاهی اوقات برای درمان تومورهای که به بافت های اطراف مغز و نخاع گسترش یافته است، متوترکسات به مایع نخاعی وارد می شود. سطح HCG خون بعد از درمان اندازه گیری و باید به حالت عادی بازگردد.

PSTTs و ETTs به خوبی به شیمی درمانی پاسخ نمی دهند، به طوری که با جراحی برای برداشتن رحم و برای برداشتن تومورها در نقاط دیگر بدن درمان می شوند . شیمی درمانی ممکن است برای سرطان پیشرفته امتحان شود، که با استفاده از ترکیب های مشابهی است که برای انواع دیگر بیماری تروفوبلاستیک بارداری استفاده می شوند.

تومورهای تروفوبلاستیک بارداری عود کننده

توموری عود کننده نام دارد که پس از درمان باز گردد. عود به صورت موضعی یا محلی (در یا نزدیک به همان محلی که از آنجا آغاز شده) یا با فاصله ی دور (گسترش به اندام هایی مانند ریه ها و یا استخوان) باشد. نوع درمانِ موردِ استفاده بستگی به مکانِ عود و نوع درمان قبلی دارد.

برای بیماری تروفوبلاستیک بارداری که در ابتدا با جراحی تحت درمان قرار گرفته است، شیمی درمانی تک دارویی مورد استفاده قرار می گیرد، مگر اینکه یک عامل خطر جدید بیمار را در معرض خطر بالا قرار داده باشد (که در آن شیمی درمانی ترکیبی استفاده خواهد شد). در زنان که قبلاً شیمی درمانی داشته اند، یک رژیم شیمی درمانی فشرده تر استفاده می شود. در صورت نیاز ممکن است چند ترکیب های مختلف از داروها امتحان شوند،. اگر سرطان به مغز رسیده باشد، پرتودرمانی به سر اغلب استفاده می شود. در برخی موارد، عمل جراحی نیز برای برداشتن تومور استفاده می شود.

میزان درمان GTD

نزدیک به 100٪ از زنان مبتلا به مول کامل و یا جزئی و بیماری کم خطر تروفوبلاستیک بارداری (GTD) با انتخاب درمان مناسب، معالجه می شوند. تومور تروفوبلاستیک محل جفت، نرخ درمان بالایی دارد، اما اگر بیماری خارج از رحم گسترش یابد، چشم انداز خوبی ندارد. حتی برای GTD با خطر بالا، میزان بهبود به اندازه ی 80٪ تا 90٪ است، اما به احتمال زیاد، به درمان فشرده تر (شیمی درمانی ترکیبی، گاهی اوقات همراه با تابش و / یا عمل جراحی)  نیاز است.

 چه چیزهایی باید از دکتر خود در مورد بیماری تروفوبلاستیک بارداری بپرسید؟

داشتنِ بحث های باز و صادقانه با تیم پزشکی حائز اهمیت است. شما باید در صورت تمایل هر گونه سئوالی بپرسید، بدون توجه به اینکه ممکن است سئوال شما جزئی و کم اهمیت به نظر برسد. پرسش هایی که ممکن است بخواهید بپرسید:

• به چه نوع بیماری تروفوبلاستیک بارداری مبتلا هستم؟
• آیا سرطان من فراتر از رحم گسترش یافته است؟
• آیا می توانید مرحله ی سرطان من تعیین نمایید و به چه معنا است؟ نمره پیش آگهی من چیست ؟
•  تجربه شما درمان این نوع از بیماری چقدر است؟
• آیا مراکز بیمارستانی تخصصی برای درمان این بیماری وجود دارد؟
• گزینه های درمانی من چه هستند؟ کدامیک را توصیه می کنید؟ چرا؟
• آیا من واجد شرایط برای یک کارآزمایی بالینی هستم؟
• آیا ممکن است یک نوع درمان خطر عود بیماری را نسبت به نوع دیگر بیشتر کاهش دهد؟
• عوارض جانبی و سایر خطرات هر یک از درمانها چیست؟
• چگونه پاسخ من به درمان را نظارت می کنید؟
•  بر چه اساس در مورد سرطان من اطلاعات به دست آوردید، شانس من در معالجه چه مواردی هستند؟
• باید چه کار کنم تا برای درمان آماده باشم؟
• بهبود بیماری چقدر طول خواهد کشید؟
• چه مدت پس از درمان می توانم به سر کار برگردم؟
• چقدر پس از درمان می توانم رابطه ی جنسی داشته باشم؟ آیا باید جلوگیری از بارداری داشته باشم؟
• چقدر احتمال عود سرطان من است؟ اگر این اتفاق افتاد چه باید کرد؟
• آیا یک متخصص انکولوژی (تومور شناس) زنان در درمان من حضور دارد؟
• آیا بعد از این قادر به حاملگی طبیعی هستم؟
• چقدر بعد از درمان می توانم باردار شوم؟

بعد از درمان، چه اتفاقی برای بیماری تروفوبلاستیک بارداری می افتد؟

تکمیل درمان می تواند هم استرس زا و هم هیجان انگیز باشد. ممکن است پس از پایان درمان احساس آسودگی نمایید، اما نگران بازگشت سرطان نیز باشید. این نگرانی در بیماران سرطانب معمول است. برای برخی زنان مبتلا به بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD) نگرانی واقعی است. خطر بازگشت GTD برای حاملگی های مولار و GTD با ریسک پایین بسیار کم است، اما این درصد برای زنان مبتلا به GTD با ریسک بالا،  12 تا 15 درصد است. به همین دلیل پیگیری بسیار مهم است.

ممکن است کاهش ترس به کمی زمان احتیاج داشته باشد. اما این موضوع می تواند کمک کند که بسیاری از نجات یافتگان از سرطان یاد گرفته اند که با عدم قطعیت زندگی کنند و زندگی کاملی داشته باشند. سند ما با عنوان زندگی با عدم قطعیت، و ترس از عود سرطان، اطلاعات دقیق تری در این خصوص می دهد.

ویزیت دکتر برای پیگیری

پس از پایان درمان، پزشکان هنوز می خواهند شما تحت نظارت دقیق باشید. حتما به پیگیری نزد دکتر ادامه دهید. در طی این ویزیت ها، پزشک شما سئوالاتی در مورد مشکلات احتمالی شما می پرسد و معاینات، آزمایشات یا اشعه X و اسکن تجویز می کند و به دنبال علائم سرطان یا درمان عوارض جانبی آن است. این پیگیری ها گاهی چند هفته تا چند ماه است و گاهی ممکن است در بقیه ی طول عمر ادامه داشته باشد. در این زمان می توانید در مورد هر گونه تغییرات یا مشکلات احتمالی و نگرانی ها خود با تیم مراقبت صحبت نمایید.

تیم مراقبت شما برنامه ها و آزمایشات پیگیری تنطیم می کنند تا مطمئن شوند همه چیز درست است. مراحل دقیق در برنامه ی پیگیری بستگی به نوع GTD و درمان دریافتی دارد. در همه ی موارد، اساسی ترین تست؛ اندازه گیری سطح HCG در خون است. افزایش سطح HCG می تواند بیانگر رشد دوباره ی بیماری در رحم باشد (اگر هیسترکتومی انجام نشده باشد) یا به مکان دیگری گسترش یافته و در آنجا در حال رشد است. مراکز درمانی متفاوت، برنامه های پیگیری متفاوتی دارند. برای حاملگی مولار، سطح HCG خون به صورت هفتگی انجام می شود تا زمانی که نتایج برای حداقل 3 هفته ی متوالی نرمال باشد، سپس به مدت حداقل 6 ماه به صورت ماهیانه انجام می شود. برای سایر انواع GTD، دوره پیگیری ممکن است برای کسانی که GDT متاستاتیک با عوامل خطر دارند، یک سال یا 2 سال پس از درمان طول بکشد.

اگر شما یک تومور تروفوبلاستیک محل جفت داشتید، سطح HCG مفید نیست، در عوض، از سطوح لاکتوژن جفت انسان (HPL) استفاده خواهد شد.

در سال اول، دکتر شما به احتمال زیاد توصیه می کند که شما هر 3 تا 6 ماه یک معاینه فیزیکی داشته باشید، و پس از آن هر 6 ماه معاینه را انجام دهید. بسته به وضعیت شما، ممکن است نیاز به آزمایش های و یا روشهای خاص، مانند اشعه ایکس قفسه سینه یا تصویر برداری، های دیگر نیاز داشته باشید. از دکتر خود در مورد نوع برنامه ی پیگیری بپرسید.

داشتن بیمه درمانی مهم است. آزمایش و معاینه ی دکتر هزینه زیادی دارد،  حتی اگر هیچ کس نخواهد به عود سرطان خود را به آینده فکر کند، اما ممکن است رخ دهد.

اگر سرطان بازگشت، قبل از هر گونه علائم دیگری، به احتمال زیاد با استفاده از آزمون HCG خون تشخیص داده می شود. با این حال، اگر شما متوجه هر گونه علائم جدید شدید باید بلافاصله گزارش دهید تا دلیل آن مشخص شده و درمان شود.

اگر GTD عود نمود، در اکثر موارد با موفقیت درمان می شود. برای اطلاعات بیشتر، به "تومورهای تروفوبلاستیک بارداری عود کننده" در بخش "درمان بیماری تروفوبلاستیک بارداری با نوع و مرحله." مراجعه شود. همچنین سند ما  با عنوان هنگامیکه سرطان عود می کند، می تواند به شما اطلاعات مفیدی در مورد نحوه مدیریت و مقابله با این بیماری ارائه دهد.

اجتناب از بارداری در زمان پیگیری

اگر رحم شما را بر نداشته اند (هیسترکتومی)، مهم است که در طول دوره پیگیری کنترل بارداری داشته باشید. با دکتر خود در مورد مدت جلوگیری صحبت کنید و اینکه آیا قرص های ضد بارداری (قرص های کنترل بارداری) و یا یکی از روشهای ایجاد مانع (مانند یک دیافراگم یا کاندوم) ممکن است برای شما بهتر باشد. بیشتر پزشکان مخالف استفاده از دستگاه داخل رحمی (IUD) هستند، زیرا ممکن است اگر تومور است که هنوز وجود داشته باشد، خطر خونریزی، عفونت، یا سوراخ شدن دیواره رحم را افزایش دهند.

حاملگی های بعدی

بیشتر زنانی که حاملگی مولار داشته باشند، می توانند بعداً حاملگی طبیعی داشته باشند. مطالعات نشان داده است که در زنانی که بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD)  درمان شده است، در نزدیکی خطرات طبیعی مانند مرده زایی، نقص های مادرزادی، نوزادان نارس، و یا عوارض دیگر هستند. با این حال، اگر شما باردار شدید و قبلاً GTD داشته اید، 1٪ تا 2٪ احتمال دارد که حاملگی مولار دیگری داشته باشید. که می تواند یک حاملگی مولار کامل و یا جزئی باشد. شما باید در 13 هفته اول (سه ماهه اول) سونوگرافی لگن داشته باشید تا مطمئن شوید که همه چیز به طور معمول جریان دارد.

در هنگام تولد نوزاد، ممکن است دکتر از شما بخواهد معاینه ی میکروسکوپی جفت داشته باشید تا هر گونه علائم تاخیری GTD شناسایی شود. همچنین به اندازه گیری سطح HCG در حدود 6 هفته پس از پایان بارداری، به صورت نرمال، سقط طبیعی و عمدی، نیاز دارید.

سرطان های بعدی

سوالی که بسیاری از زنان می پرسند این است که آیا آنها به احتمال زیاد بعدها به نوع دیگری از سرطان مبتلا می شوند. ابتلا به بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD)، خطر ابتلا به سرطان های دیگر را افزایش نمی دهد. با این حال، گاهی اوقات برخی داروهای شیمی درمانی مورد استفاده در درمان GTD می توانند خطر ابتلا به انواع دیگر سرطان (اغلب سرطان خون) را افزایش دهند. که پس از درمان GTD با کم خطر نادر است اما هنگام استفاده از  داروهای خاصی برای درمان GTD با خطر بالا، مانند اتوپوزید و سیکلوفسفامید، این احتمال بیشتر است.

دیدن یک دکتر جدید

بعضی اوقات پس از تشخیص و درمان سرطان، ممکن است به سراغ یک دکتر جدید بروید که هیچ اطلاعاتی در مورد تاریخچه پزشکی شمانمی داند. این مهم است که شما بتوانید به دکتر جدید خود  جزئیات تشخیص و درمان خود را ارائه دهید. اطمینان حاصل کنید که شما این اطلاعات مفید را در اختیار دارید:

• یک کپی از گزارش پاتولوژی (های) شما را از هر بیوپسی و یا جراحی ها.
• اگر عمل جراحی داشته اید، یک کپی از گزارش عمل خود داشته باشید.
• اگر شما در بیمارستان بودید، یک کپی از خلاصه ترخیص که پزشکان در زمانی که بیمار به خانه فرستاده می شود، آماده می کنند داشته باشید.
• اگر شما شیمی درمانی دریافت نموده اید، فهرستی از داروها، دوز دارو داشته باشید.
• در صورت پرتودرمانی، یک کپی از خلاصه درمان ارائه دهید.
• کپی هایی از هر تصویر برداری (فراصوت، سی تی اسکن، و غیره) که تا به حال دریافت نموده اید، داشته باشید (که اغلب این موارد را می توان در یک دی وی دی قرار داد).

ممکن است دکتر کپی از این اطلاعات برای سوابق خود بخواهد، اما همیشه یک نسخه برای خودتان داشته باشید.

تغییر در شیوه زندگی پس از درمان بیماری تروفوبلاستیک بارداری

شما نمی توانید این واقعیت را که شما سرطان داشته اید، تغییر دهید. آنچه شما می توانید تغییر دهید این است که بقیه عمر خود را چگونه زندگی کنید - انتخاب کنید سالم بمانید و همچنین احساس کنید که می توانید. این می تواند زمانی باشد که به زندگی خود به شیوه ای جدید نگاه کنید. شاید شما به فکر این باشید چگونه سلامت خود در دراز مدت ارتقاء دهید. برخی از افراد حتی در طول درمان سرطان، این افکار را شروع می کنند.

انتخاب های سالم تر

در مورد بسیاری از مردم، سرطان کمک می کند تا به گونه ای به سلامت زندگی خود تمرکز کنند که در گذشته به آن فکر نمی کردند. آیا چیزهایی وجود دارد که احتمالاً شما را سالم تر کنند؟ مکن است بخواهید مصرف الکل را قطع کنید یا بهتر غذا بخوریذ یا ورزش کنید یا سیگار نکشید. حتی چیزهایی مانند کنترل استرس می تواند کمک کند. اکنون زمان انجام تغییراتی است تا با تاثیر مثبت بر شما، بقیه ی عمر احساس بهتر و سالم تری داشته باشید. شما باید از کارهایی آغاز کنید که بیش از همه شما را نگران می کند. در کارهایی که برایتان سخت است کمک بگیرید. به عنوان مثال، اگر برای ترک سیگار به کمک نیاز دارید با انجمن سرطان آمریکا به شماره ی 1-800-227-2345  تماس بگیرید.

خوراک بهتر

درست غذا خوردن ممکن است برای هر کسی سخت باشد، اما می تواند در طی و پس از درمان سرطان سخت تر شود. درمان ممکن است حس چشایی شما را تغییر دهد. تهوع می تواند یک مشکل باشد. ممکن است حس خوردن نداشته باشید و وزن خود را از دست بدهید. یا ممکن است اضافه وزن داشته باشید. همه ی این موارد می تواند بسیار نا امید کننده باشد.

اگر درمان باعث تغییرات وزن یا مشکلات غذا خوردن و یا طعم و مزه شود، بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که به خاطر داشته باشید که این مشکلات معمولا در طول زمان بهتر می شود. ممکن است غذا خوردن در بخش های کوچک هر 2 تا 3 ساعت یکبار، تا زمانی که احساس بهتر داشته باشید، کمک کند. همچنین ممکن است بخواهید در تیم سرطان یک متخصص تغذیه باشد، که بتواند در مورد چگونگی مقابله با اثرات جانبی این درمان ها کمک کند.

یکی از بهترین کارهایی که شما می توانید پس از درمان سرطان انجام دهید، انتخاب عادات غذایی سالم است. ممکن است از مزایای طولانی مدت برخی تغییرات ساده، مانند افزایش انواع غذاهای سالم، شگفت زده شوید. ماندن در یک وزن سالم، خوردن یک رژیم غذایی سالم، و محدود کردن مصرف الکل می تواند خطر تعدادی از انواع سرطان را کاهش دهد. شما می توانید اطلاعات بیشتر در سند تغذیه و فعالیت بدنی در طول و بعد از درمان سرطان: پاسخ به سوالات رایج خود را بیابید.

استراحت، خستگی، و ورزش

خستگی مفرط در افراد تحت درمان سرطان بسیار شایع است. این خستگی معمولی نیست، بلکه خستگی بسیار شدیدی است که با استراحت بهتر نمی شود. در برخی افراد، خستگی تا مدتها پس از درمان طول می کشد، و فعالیت بدنی را برای آنها سخت می کند. اما ورزش و فعالیت بدنی می تواند خستگی را کاهش دهد. مطالعات نشان داده است که بیمارانی که ورزشهای متناسب با نیازهای شخصی خود انجام می دهند، از نظر جسمس و روحی احساس بهتری دارند و بهتر با مشکلات خود کنار می آیند.

اگر شما در طول درمان بیمار بودید و خیلی فعال نبودید، طبیعی است که تناسب اندام، استقامت و قدرت عضلانی شما رو به کاهش است. هر برنامه ای برای فعالیت های فیزیکی باید متناسب با وضعیت شما باشد. یک فرد مسن که هرگز ورزش نکرده نمی تواند به همان مقدار ورزش کند که به عنوان مثال یک جوان 20 ساله که دو بار در هفته تنیس بازی می کند. اگر شما مدتی است که ورزش نمی کنید، باید به آرامی شروع کنید - شاید فقطپیاده روی های کوتاه.

با تیم مراقبت سلامت خود قبل از شروع هر چیزی صحبت کنید. نظر آنها را در مورد برنامه ورزش خود بدانید. سپس، سعی کنید یک دوست ورزشی پیدا کنید تا تنها نباشید. همراهی دوست و خانواده در هنگام شروع یک برنامه ورزشی جدید می تواند به شما حس فوق العاده حمایت و رهایی از فشار بدهد.

اگر شما خیلی خسته هستید، باید بین فعالیت با استراحت تعادل ایجاد شود. هرگاه به استراحت نیاز داشتید، بهتر است استراحت کنید. گاهی اوقات واقعاً برای مردم سخت است که به خودشان اجازه ی استراحت دهند، در حالیکه عادت دارند تمام روز را کار کنند و با به کارهای خانه بپردازند، اما نباید خیلی به خودتان فشار آورید. به بذن خود گوش دهید و در صورت نیاز استراحت نمایید. برای کسب اطلاعات بیشتر در برخورد با خستگی و سایر عوارض جانبی درمان، به بخش "عوارض جانبی فیزیکی" از وب سایت ما و یا "منابع اضافی برای بیماری تروفوبلاستیک بارداری" مراجعه کنید.

به خاطر داشته باشید ورزش می تواند سلامت جسمی و روحی شما را بهبود بخشد.

•   آمادگی قلبی عروقی خود را (قلب و گردش خون) را بهبود می بخشد.
•  همراه با یک رژیم غذایی خوب، کمک خواهد کرد که شما وزن سالم به دست آورید و آن را حفظ کنید.
•   ورزش باعث می شود ماهیچه های خود را قوی تر کنید.
•   موجب کاهش خستگی و داشتن انرژی بیشتر می شود.
•  می تواند اضطراب و افسردگی را کاهش دهد.
•   ورزش می تواند به شما احساس شادتری بدهد.
•  کمک می کند که شما احساس بهتری در مورد خودتان داشته باشید.

و در بلند مدت، می دانیم که انجام فعالیت بدنی منظم نقش مهمی در کمک به کاهش خطر ابتلا به برخی سرطان ها، و همچنین داشتن خواص درمانی دیگر ایفا می کند.

چگونه درمان بیماری تروفوبلاستیک بارداری بر سلامت عاطفی شما تاثیر می گذارد؟

هنگامی که درمان به پایان می رسد، ممکن است بر بسیاری از احساسات مختلف غلبه کرده باشید. این اتفاق برای بسیاری از مردم می افتد. ممکن است در طول درمان دستخوش عواملی شده باشید و هر روز بر آنها تمرکز نمایید.

شما ممکن است در مورد مرگ و مردن فکر کرده باشید. یا شاید از تاثیر سرطان بر خانواده خود، دوستان، و حرفه ی خود آگاه تر شده باشید. ممکن است نگاه جدید در رابطه خود با کسانی که در اطراف شما هستند؛ داشته باشید. مسائل غیر منتظره نیز ممکن است باعث نگرانی شود. به عنوان مثال، هنگامی که احساس بهتری داشتید و کمتر به نزد دکتر رفتید،  تیم مراقبت سلامت خود را کمتر می بینید و  زمان بیشتری در اختیار شما قرار می دهد. این تغییرات می تواند برخی از مردم را مضطرب کند.

تقریباً هر کسی که دستخوش بیماری سطان شده باشد، می تواند از برخی حماست ها برخوردار شود. شما به افرادی نیاز دارید که به شما قدرت و احساس آسایش دهند. حمایت و پشتیبانی می تواند به صورتهای مختلفی باشد: خانواده، دوستان، گروههای حمایتی سرطان، کلیسا یا گروههای معنوی، انجمن های حمایتی آنلاین، یا مشاوره ی نفر به نفر. آنچه که برای شما خوب است بستگی به وضعیت و شخصیت شما دارد. برخی از افراد احساس امنیت را در گروه های حمایتی همسالان یا محیطی غیر رسمی مانند کلیسا تجربه می کنند. برخی دیگر ممکن است هنگام صحبت کردن با یک دوست و یا مشاور مورد اعتماد احساس آسایش بیشتری کنند. منبع قدرت و یا آرامش شما هر چه باشد، مطمئن شوید که جایی دارید تا نگرانی های خود را به آنجا ببرید.

در سفر سرطان ممکن است احساس تنهایی زیادی داشته باشید. لازم نیست و درست هم نیست تا خودتان با همه چیز کنار بیایید. اگر خانواده و دوستان خود را دخالت ندهید، ممکن است آنها احساس مانع کنند. به آنها ی هر کسی که فکر می کنید می توانید کمک کند، اجازه ی ورود دهید.

اگر درمان بیماری تروفوبلاست بارداری متوقف شود، چه اتفاقی می افتد؟

اگر سرطان به رشد خود ادامه دهد و ی پس از یک نوع درمان عود کند، ممکن است که طرح درمان دیگری برای معالجه ی سرطان وجود داشته باشد، و یا حداقل آن را به اندازه کافی کاهش دهد تا زندگی طولانی تر و احساس بهتری داشته باشید. آزمایش های بالینی نیز ممکن است درمان های جدیدتر ارائه دهند که مفید باشند. اما زمانی که یک فرد بسیاری از درمان های مختلف را امتحان کرده است و سرطان بهتر نشده، دیگر ممکن است درمان جدیدتر هم تاثیر نداشته باشد. در این صورت، مهم است که مزایای فواید احتمالی در برابر جنبه های منفی احتمالی مقایسه شوند. هر کسی در این مورد دیدگاه خاص خودش را دارد.

به احتمال زیاد به سخت ترین بخش از نبرد با سرطان – هنگامی است که شما بسیاری از درمان های پزشکی را بکار برده اید و هیچ چیز تاثیر نمی کند. دکتر ممکن است به شما گزینه های جدید ارائه دهد، اما در برخی موارد آن درمان را برای بهبود  یا بقای خود نتیجه بخش ندانید.

اگر می خواهید تا جایی که می توانید درمان را ادامه دهید، شما باید احتمالات درمان و مزایای آن را با هر گونه خطرات احتمالی و عوارض جانبی مقایسه کنید. در بسیاری از موارد، دکتر شما می تواند برآورد نماید چقدر احتمال دارد سرطان به درمان پاسخ دهد. به عنوان مثال، ممکن است دکتر بگوید که شیمی درمانی یا اشعه بیشتر ممکن است 1٪ شانس تاثیر داشته باشد. اما برخی از مردم هنوز هم وسوسه ی امتحان آن را داشته باشند. اما این مهم است به دلایل خود برای انتخاب یک برنامه فکر کنید.

مهم نیست چه تصمیمی گرفته اید، بلکه باید تا جایی که می توانید احساس خوبی داشته باشید. مطمئن باشید که آمادگی علائم درمانی مانند تهوع یا درد را دارید. این نوع درمان مراقبت تسکینی palliative care)) نام دارد.

مراقبت تسکینی به کاهش علائم کمک می کند، اما انتظار نمی رود بیماری را درمان کند. و در کنار درمان سرطان ارائه می شود.، یا حتی می تواند روشی برای درمان سرطان باشد. تفاوت در هدف است – هدف اصلی مراقبت تسکینی ارتقا و بهبود کیفیت زندگی، و داشتن احساس خوب است.

گاهی اوقات به معنی استفاده از دارو برای کاهش  درد و تهوع است. گاهی اوقات گرچه درمانهایی که برای کنترل علائم شما بکار می رود، مشابه با درمان سرطان است. به عنوان مثال، اشعه ممکن است برای کمک به تسکین درد استخوان ناشی از سرطان استخوان باشذ یا شیمی درمانی برای کمک به کوچک نمودن تومور باشد و مانع مسدود کردن روده ها شود. اما این درمان همیشه همان روشی نیست که برای درمان سرطان استفاده می شود.

شما می توانید اطلاعات بیشتر در مورد تغییرات ایجاد شده هنگام توقف تاثیر درمان، و برنامه ریزی برای خود و خانواده خود را در اسناد ما با عنوان نزدیک شدن به پایان زندگی و دستورالعمل های پیشرفت یاد بگیرید.

در برخی موارد، شما ممکن است از مراقبت در آسایشگاه بهره مند شوند. که مراقبت های ویژه ای است که به جای درمان بیماری، فرد را درمان می کند. بر کیفیت عمر به جای طول عمر تمرکز دارد. بیشتر اوقات در منزل انجام می شود. سرطان ممکن است مشکلاتی برای شما ایجاد کند که باید مدیریت شود، و مراقبت آسایشگاهی  بر راحتی شما متمرکز است. شما باید بدانید دریافت مراقبت آسایشگاهی اغلب به معنای پایان درمان هایی مانند شیمی درمانی و پرتو درمانی است، اما به این معنا نیست شما نمی توانید برای درمان مشکلات ناشی از سرطان خود و یا دیگر شرایط بهداشتی اقدام نمایید. در درمان آسایشگاهی، تمرکز مراقبتی بر زندگی به طور کامل و احساس شما در این زمان دشوار است. شما می توانید اطلاعات بیشتر در مورد درمان آسایشگاهی را در سند ما به نام مراقبت آسایشگاهی به دست آورید.

امیدوار بدون خیلی مهم است. ممکن است امید شما مانند روزهای اول نباشد، اما هنوز امید است که اوقات خوبی در کنا خانواده و دوستان داشته باشیم – زمانهایی که با شادی . معنا پر است. توفق در درمان سرطان به شما امکان تمرکز مجدد بر مهم ترین چیزهای زندگی اتان را می دهد. اکنون زمان انجام کارهایی اسا که همیشه می خواستید انجام دهید، و کارهایی را که دیگر نمی خواهید انجام ندهید. گرچه ممکن است سرطان فراتر از کنترل ما باشد، اما هنوز می توانید انتخاب هایی انجام دهید. 

چه چیزهای جدیدی در تحقیقات و درمان بیماری تروفوبلایتیک بارداری وجود دارد؟

پژوهش های مهم در مورد بیماری تروفوبلاستیک بارداری (GTD) است که در حال حاضر در بسیاری از بیمارستان دانشگاه ها، مراکز پزشکی، و دیگر نهادهای سراسر کشور انجام می شود. هر سال، دانشمندان تلاش می کنند تا اطلاعات بیشتر در مورد آنچه باعث این بیماری می شود و چگونگی بهبود درمان به دست آورند.

علل GTD

محققان در حال مطالعه سلول های GTD هستند تا اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی رشد تومورها به دست آید. کشفیات تازه در مورد ناهنجاری های کروموزوم مول کامل و جزئی به توضیح علل این نوع از GTD کمک کرده است. این کشفیات منجر به ایجاد توسعه تست های آزمایشگاهی شده اند که می توانند این 2 نوع مول  (کامل جزئی) را به شناسایی کنند، هنگامی آنالیز روتین میکروسکوپی پاسخ واضحی ارائه ندهند.

اپیدمیولوژی

محققان به جمع آوری داده ها در این خصوص اقدام نموده اند که چگونه پ انواع مختلف سرطان در نقاط مختلف جهان رخ می دهند و اینکه آیا این بیماری رایجی است. با اینکار اغلب سرنخ هایی در مورد عوامل خطر و ایده هایی برای پیشگیری فراهم می شود. مطالعات قبلی نشان می دهد که کوریوکارسینوما و GTDs  ، 5 تا 10 برابر در آسیا شایع تر از در اروپا و شمال امریکا بود. اطلاعات اخیر نشان می دهد که تفاوت در واقع بیشتر از دو برابر نیست و حتی ممکن است کمتر باشد، و برآوردهای اولیه به احتمال زیاد به علت تفاوت ثبت روشهای تولد در کشورهای مختلف دارای سوگیری است.

مرحله بندی و پیش آگهی

در حال حاضر، تست های جدیدتر و حساس تر از گذشته قادر به تعیین دقیق تر گنادوتروپین جفتی انسان (HCG) در سطح خون هستند. دانشمندان یک آزمایش خون برای یک شکل از HCG ایجاد نموده اند که HCG hyperglycosylated نام دارد. مطالعات اولیه نشان می دهد که این آزمایش خون ممکن است بیماران با GTD فعال را که نیاز به درمان دارند از کسانی که سطح HCG بالا دارند اما واقعا GTD نیست، و به درمان نیاز ندارند، از هم جدا کند . مطالعات بیشتر برای تایید این مورد نیاز است. پیشرفت در سیستم مرحله بندی و سیستم های طبقه بندی پیش آگهی، شناسایی این موضوع را برای پزشکان ساده تر نموده اند که بیماران از درمان بهره مند خواهند شد.

درمان

در سال های اخیر، تعدادی از مطالعات، ارزش استفاده از شیمی درمانی ترکیبی، از قبیل رژیم EMA-CO و EMA – EP (که  در بخش شیمی درمانی مورد بحث قرار گرفت).  برای GTD  متاستاتیک با خطر بالا نشان داده اند.

 نتایج بسیار خوبِ این رژیم آن را به درمان انتخابی در بسیاری از موسسات را تبدیل ساخته است. داروهای شیمی درمانی جدیدتر از جمله pemetrexed, paclitaxel و gemcitabine و همچنین چندین ترکیبات جدید از مواد دارویی، برای استفاده در این بیماری مورد بررسی قرار گرفته است، در حال حاضر، برخی از این داروها برای در زنانی است که GTD  آنها به درمانهای دیگر پاسخ نداده است.

برای تومورهایی که در برابر مقادیر استاندارد شیمی درمانی مقاوم هستند، پزشکان در حال بررسی استفاده از شیمی درمانی با دوز بالا به دنبال یک پیوند سلول های بنیادی هستند تا مغز استخوان بیمار را ترمیم و بازیابی نمایند. برخی از نتایج اولیه امیدوارکننده بوده است، اما تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. محققان همچنین به بررسی روش هایی برای استفاده از داروهای شیمی درمانی معمول با برنامه های جدید هستند که ممکن است موثر تر باشند، عوارض جانبی کمتر داشته باشند و برای بیماران راحت تر باشند.